Μάιος - Ιούνιος 2019

 

Μάθε το παιδί σου να Προσεύχεται

Topaidiprosefxi

«Είναι ώρα για ύπνο και πρέπει να προσευχηθείς» ή «ο Θεός είναι καλός, ευχαρίστησέ Τον για το φαγητό που σου έδωσε» είναι μερικές από τις πιο συνηθισμένες εκφράσεις των γονέων προς τα παιδιά τους. Δυστυχώς, όμως, πάρα πολύ συχνά διαπιστώνουμε τη δυσκολία των παιδιών να πουν τις μικρές παιδικές τους προσευχές. Για το λόγο αυτό αισθανόμαστε απογοητευμένοι και προβληματισμένοι, επειδή, ενώ πολλές φορές έχουμε διδάξει τα παιδιά μας να προσεύχονται, το αποτέλεσμα δεν είναι ικανοποιητικό.

Αυτό συμβαίνει γιατί οι γονείς και οι μεγαλύτεροι, γιαγιάδες και παππούδες, ξεχνούν μία μεγάλη αλήθεια: Τα παιδιά μιμούνται και παιδαγωγούνται σύμφωνα με αυτό που βλέπουν από τους μεγαλύτερους. Πώς θέλουμε τα παιδιά μας να προσεύχονται στο Θεό, όταν αυτά δεν έχουν δεί ποτέ εμάς να προσευχόμαστε; Πώς θα μάθουν να ευχαριστούν το Θεό για την τροφή ή την υγεία, εάν πρώτα δεν δούν εμάς να βρισκόμαστε στα γόνατα και να ευχαριστούμε το Δημιουργό για την ημέρα που πέρασε, για το φαγητό που προμήθευσε, για την υγεία μας, για την προστασία Του, για την οδηγία μέσα στη ζωή μας;

Παρακάτω δίνουμε 5 απλές συμβουλές που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τα παιδιά να κατανοήσουν την σπουδαιότητα της προσευχής. Αφήστε τα παιδιά σας να σας δούν. Τα παιδιά μαθαίνουν από το παράδειγμα των άλλων. Τα παιδιά και τα εγγόνια μας πρέπει να δούν την ημέρα μας κάτω από την προσευχή και τη μελέτη της Αγίας Γραφής. Γίνε το παράδειγμα στα παιδιά σου μέσα από τη δική σου ζωή:

1. Μοιραστείτε το πρόβλημά σας μαζί τους

Τις περισσότερες φορές όταν προκύπτει κάποιο πρόβλημα στην οικογένεια, οι γονείς προσεύχονται στο Θεό να δώσει λύση χωρίς να συμμετέχουν στην προσευχή και τα παιδιά. Προσευχηθείτε μαζί τους και δώστε τους την ευκαιρία να εκθέσουν τον πρόβλημα της οικογένειας και αυτά στο Θεό με το δικό τους τρόπο.

2. Συνοδεύστε τα παιδιά σας με μία προσευχή

 Καθημερινά έχουμε την ευκαιρία να διδάξουμε την προσευχή στα παιδιά μας με απλό και σύντομο τρόπο. Προσευχηθείτε μαζί τους πριν αυτά φύγουν για το σχολείο η την εκδρομή τους, ζητώντας την προστασία και την καθοδήγησή τους από το Θεό. Ζητείστε από τα παιδιά να κάνουν το ίδιο. Πολλές φορές τα λόγια της προσευχής έρχονται να τους υπενθυμίσουν αυτά που προσευχήθηκαν κατά τη διάρκεια των σχολικών μαθη-

μάτων τους και να συμπεριφερθούν κόσμια και χριστιανικά σε καθημερινές περιστάσεις.

3. Δημιουργείστε έναν κατάλογο προσευχής

Γράψτε όλα τα ονόματα συγγενών και φίλων, φτιάξτε έναν κατάλογο με άτομα που χρειάζονται την προσευχή σας. Δώστε τη δυνατότητα στα παιδιά σας να έχουν και το δικό τους κατάλογο με τα αγαπημένα τους πρόσωπα από την οικογένεια, τους συγγενείς, φίλους και συμμαθητές τους, αλλά και από ανάγκες που αυτά βλέπουν και γνωρίζουν.

4. Φτιάξτε έναν κατάλογο ευχαριστίας

Όταν οι προσευχές απαντιώνται, σε θέματα που είχαν σχέση με τα παιδιά σας, μάθετέ τα να ευχαριστούν το Θεό γι’ αυτό. Θα ήταν καλό μία φορά την εβδομάδα, να προσευχόμαστε για τα θετικά αποτελέσματα που προέκυψαν μέσα στη συγκεκριμένη εβδομάδα.

5. Συμβουλεύστε και συγχρόνως προσευχηθείτε

Όταν το παιδί μας έρχεται να μας πει ένα προβλήματα, π.χ. σε σχέση με κάποιο συμμαθητή του, συμβουλεύστε το και συγχρόνως προσευχηθείτε μαζί του για θετική έκβαση στο πρόβλημα που το απασχολεί. Συμβουλεύστε το και προσευχηθείτε συγχρόνως. Ποτέ μην κάνετε μόνο το ένα ή μόνο το άλλο.

Πηγή: Ζωντανό Ιστολόγιο (http://istologio.org/)

Μάρτιος - Απρίλιος 2019

 

Τι είναι και τι δεν είναι σταυρός στην οικογένεια

stavrosoikogeneia

Απάντηση από τον π. Βασίλειο Θερμό σε ερώτηση ακροατή της εισήγησής του με τίτλο “Εφηβεία, μια παρεξηγημένη ηλικία” στο Νεανικό Επιμορφωτικό Όμιλο Σύρου.

Ερώτηση: Πιστεύετε ότι χρειάζεται κάποιος να σταυρωθεί, να σταυρώνεται καθημερινά μέσα στο γάμο, μέσα στην κοινωνία, μέσα στην ιστορία περιμένοντας την ανάστασή του ή προς το τέλος της ζωής, στη μετά θάνατον ζωή;

Απάντηση: Εγώ θα ήθελα να μεταθέσω λίγο το κέντρο βάρους της ενδιαφέρουσας ερωτήσεώς σας, από το πότε έρχεται η ανάσταση στο πώς νοούμε τη σταύρωση. Θα πάω πιο πριν, διότι η εμπειρία μου είναι ότι γίνεται πολύ κακή χρήση της έννοιας και του όρου της σταυρώσεως και του σταυρού μέσα στις οικογένειες. Ας μη ξεχνάμε από πού δανειστήκαμε αυτή τη λέξη, τη δανειστήκαμε από το σταυρό του Χριστού, ο οποίος αποτελεί το πρότυπο του πάθους και του πόνου ενός απολύτως αναμάρτητου, δηλαδή απολύτως αναίτιου γι’ αυτό που Του συνέβαινε. Θεωρώ λοιπόν ότι μπορεί κάποιος να χρησιμοποιεί τον όρο «σταυρός» για μια κατάσταση και να πει «είναι ο σταυρός μου», όταν ο ίδιος είναι απολύτως αμέτοχος και αναίτιος σ’ αυτό που του συμβαίνει. Το να πεθάνει ξαφνικά ο σύντροφος είναι σταυρός, ή όταν αρρωστήσει βαριά, πράγμα που θα επιβαρύνει και τον άλλο επίσης, είναι σταυρός για τον άλλον ή αντίστοιχες καταστάσεις με τα παιδιά κτλ. ή με την προσωπική μας υγεία ή ένα άλλο θέμα σοβαρό της ζωής μας. Το να ονομάζουμε όμως σταυρό, όπως συμβαίνει συνήθως, μια κατάσταση κακής συμπεριφοράς του συζύγου ή της συζύγου που οφείλεται σε μένα κατά το 50 ή 60 ή 70%, όταν μάλιστα συμμετέχω και υποδαυλίζω αυτή την κατάσταση, αυτό όχι απλώς είναι λάθος, αλλά είναι και βεβήλωση της έννοιας του σταυρού.

Η πείρα στις σχέσεις των ζευγαριών δείχνει ότι είμαστε σε πολύ μεγάλο βαθμό υπαίτιοι για την κακή συμπεριφορά του άλλου, χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Είναι αυτό που είπα πριν για την κρίση στο γάμο, όπου ο άλλος γίνεται ο εχθρός μας και του τα φορτώνουμε όλα. Μπορεί η δική μου τάση να είναι τέτοια που να εξοργίζει τον άλλο, να τον πνίγει, να τον φέρνει σε αδιέξοδα και αντιδρά με τον τρόπο που έμαθε να αντιδρά, με φωνές, με θυμό, με βρισιές κτλ. Λοιπόν, είναι μεγάλο το θέμα για να το αναλύσουμε τώρα με παραδείγματα, πώς μπορεί εμείς να συντελούμε στην κατάσταση του άλλου, αλλά απλώς το λέω για να το κρατήσουμε. Μην είμαστε εύκολοι να ονομάζουμε κάτι σταυρό. Ο σταυρός μας είναι να μπορέσουμε να ανακαλύψουμε εμείς τι μας συμβαίνει, να διορθώσουμε το χαρακτήρα μας. Αυτό ταιριάζει περισσότερο με την έννοια του σταυρού, γιατί τον χαρακτήρα μας δεν τον δημιουργήσαμε εμείς. Τότε, λοιπόν, αλλάζει το κέντρο βάρους και δεν λέμε άλλο πια: «ο σταυρός μου είναι ο σύντροφός μου», αλλά λέμε «ο σταυρός μου είμαι εγώ ο ίδιος, με τα κουσούρια που έχω».

Οι Άγιοι αυτό το φρόνημα είχαν. Είχαν τη νοοτροπία ότι ζουν μέσα στον παράδεισο και ότι μόνον αυτοί είναι το πρόβλημα, μόνον αυτοί έχουν αμαρτίες και πάθη. Απέχουμε εμείς απ’ αυτό, αλλά τουλάχιστον ας μην χρησιμοποιούμε τη λέξη «σταυρός» σ’ αυτές τις περιπτώσεις.

Εάν δούμε σαν σταυρό αυτά τα ζητήματα, τότε οπωσδήποτε θα ακολουθήσει ανάσταση και η ανάσταση μπορεί να μην έχει τη μορφή μιας θεαματικής αλλαγής στο χαρακτήρα ή στις σχέσεις του ζευγαριού, αλλά μπορεί να είναι αυτή η ήρεμη και διαρκής γλυκιά παρηγοριά και βοήθεια και στήριξη που η χάρη του Θεού στέλνει.

Πηγή: «Για τη ζωή και την οικογένεια», Νεανικός Επιμορφωτικός Όμιλος Σύρου,
Σύρος, άνοιξη 2000, σελ. 135-136

Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2019

 

Η Γυναίκα και τα Παιδιά που δεν Είχαν Εκκλησιαστεί

familytochurch

Ένας αδελφός γύρισε από την Εκκλησία στο σπίτι του και αφού μπήκε μέσα, είπε με το μυαλό του, όταν είδε ότι η γυναίκα του και τα παιδιά του δεν είχαν εκκλησιαστεί: «Κοίτα να δεις, Κυριακή σήμερα και δεν πήγαν στην Εκκλησία να ευλογηθούν. Τι να τους πω!» Και στεναχωρήθηκε πολύ γι’ αυτή τους την παράλειψη.

Όταν μετά από μερικές μέρες συνάντησε τον Άγιο Πορφύριο, χωρίς να του πει γι’ αυτό τίποτα, αλλά για κάτι άλλα αμαρτήματά του, του λέει ο Γέροντας.

- Καλά γι’ αυτά που μου είπες, αλλά άκου να σου πω. Αυτό που έκανες την Κυριακή να μην το ξανακάνεις.

- Ποιο, παππούλη; Τον ρώτησε ο αδελφός.

- Να, όταν μπαίνεις μέσα στο σπίτι σου και επειδή δεν πήγαν οι δικοί σου στην Εκκλησία, να αγανακτείς, να νευριάζεις και να στεναχωριέσαι. Ναι! Όπως θα έρχεσαι από την Εκκλησία με την ευλογία που έχεις πάρει απ’ εκεί και θα βλέπεις αυτά τα πράγματα, να λες μέσα σου:

- Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, και να ειρηνεύεις συνέχεια. Γιατί αλλιώς με τη στεναχώρια που έχεις σού στρίβεται το έντερο και σού πονάει η κοιλιά σου χαμηλά. Δεν σού πονάει εκεί χαμηλά;

- Ναι μού πονάει, απάντησε ο αδελφός. Και του ζήτησε στη συνέχεια να τον συγχωρέσει.

Ο παππούλης έλεγε συνέχεια ότι «τα παιδιά έχουν προβλήματα όταν οι γονείς δεν είναι εντάξει». Ακόμα έλεγε ότι «δεν πρέπει να τα μαλώνουμε, αλλά να τα συμβουλεύουμε. Αν θέλουμε να κάνουν κάτι, πρέπει πρώτα να δίνουμε εμείς το καλό παράδειγμα και έπειτα να σηκώνουμε χέρια στον Θεό να προσευχόμαστε. Πρέπει να προλάβουμε να δώσουμε στα παιδιά μας το καλό παράδειγμα μέχρι τα έντεκα χρόνια».

Δεν πρέπει να πιέζουμε κάποιον να πάει στην Εκκλησία. Ο Χριστός είπε: «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν».

(Γέρων Πορφύριος,

Η ευθύνη των γονέων για την ανατροφή των παιδιών, σελ.82)

Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2018

 

Πως Έρχεται Η Ειρήνη Στην Οικογένεια

family

Βλέπετε πως η οικογένεια μοιάζει πάρα πολύ με ένα μικρό μοναστηράκι;

Όπως στο μοναστήρι το πρώτο που ζητιέται είναι η υπακοή –δηλαδή το να μην έχει κανείς δικό του θέλημα– το ίδιο είναι απαραίτητο και μες την οικογένεια: Να μάθει και ο άντρας να μην έχει δικό του θέλημα και η γυναίκα επίσης, να μην έχει δικό της θέλημα. Θα πρέπει και οι δυό να κάνουν το θέλημα του Θεού.

Όταν λοιπόν και ο άντρας και η γυναίκα προσπαθούν να κόβουν το δικό τους θέλημα και να κάνουν το θέλημα του Θεού, τότε τι γίνεται; Έχουν και οι δυό το ίδιο θέλημα, οπότε δεν υπάρχει «τσακωμός».

Αντίθετα, όταν ο καθένας κρατάει το δικό του θέλημα, πάντα υπάρχει μια αιτία και μια συνεχής κατάσταση έντασης και εκνευρισμού. Σε μία τέτοια οικογένεια, ο καθένας προσπαθεί να επιβάλει το θέλημά του στον άλλον, να έχει «το πάνω χέρι» όπως λέμε, να κάνει το «κουμάντο». Και είναι εγωισμός βέβαια αυτό, αλλά είναι και μια μόνιμη αιτία ταραχής και τσακωμού.

Η αγάπη και η συμφωνία των συζύγων, αποτελεί βασική προϋπόθεση για την ευημερία όλης της οικογένειας. Αν οι γονείς δεν είναι αγαπημένοι, τότε όλη η οικογένεια δεν πάει μπροστά. Τότε και τα παιδιά δεν αισθάνονται καλά, αλλά και οι σύζυγοι δεν χαίρονται την ζωή τους.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, προβάλει την ενότητα της ψυχής με το σώμα, σαν πρότυπο ενότητας του άνδρα με την γυναίκα. Όπως είναι ενωμένη η ψυχή με το σώμα, έτσι πρέπει να είναι ενωμένος ο άνδρας με τη γυναίκα.

Οι Άγιοι Πατέρες μας διδάσκουν ότι η ψυχή δεν είναι μέσα στο σώμα, αλλά το σώμα είναι μέσα στην ψυχή. Δηλαδή η ψυχή αγκαλιάζει το σώμα. Έτσι πρέπει να είναι και η σχέση του άνδρα με την γυναίκα.

(Ιερομονάχου Σάββα Αγιορείτη)

Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2018

 

Τα Παντρεμένα Παιδιά και οι Γονείς τους

pethera

Από την αρχή της δημιουργίας, η Αγία Γραφή ορίζει τη σχέση των γονιών με τα παντρεμένα παιδιά με τα παρακάτω λόγια: «Γι’ αυτό το λόγο θα εγκαταλείπει ο άντρας τον πατέρα του και τη μητέρα του και θα ενώνεται με τη γυναίκα του, θα γίνονται ένα σώμα» (Γέν. 2:24). Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι τα παιδιά εγκαταλείπουν μια για πάντα τους γονείς ή αδιαφορούν γι’ αυτούς και τους παραμελούν. Σημαίνει ότι το καινούργιο αντρόγυνο έχει κάνει δική του οικογένεια και από δω και μπρος θα ζουν μαζί και όχι κάτω από την προστασία και την καθοδήγηση των γονιών, ιδιαίτερα όταν αυτή δεν είναι ούτε επιθυμητή ούτε και αναγκαία.

Από την άλλη πλευρά, οι γονείς θα πρέπει να καταλάβουν ότι τα παιδιά τους δεν είναι πια μικρά για να χρειάζονται τη συνεχή φροντίδα τους, όπως στα παιδικά και εφηβικά τους χρόνια. Η δυσκολία των γονιών να αποτραβηχτούν από τα παιδιά τους βρίσκεται στις φιλοδοξίες τους. Οι γονείς έκαναν όνειρα να δούνε τα παιδιά τους όπως αυτοί ήθελαν και όχι όπως τα παιδιά τους τώρα θέλουν. Δεν μπορούν να συλλάβουν πως η χαϊδεμένη κόρη τους ή ο κανακάρης γιος τους θα ζουν μακριά από αυτούς. Πίστευαν και συνεχίζουν να πιστεύουν ότι το παιδί τους είναι αδύνατο να τα καταφέρει μόνο Του και χωρίς τη δική τους βοήθεια, για να κάνει αυτό που οι ίδιοι οι γονείς έχουν ονειρευτεί. Έτσι, είναι αδύνατον να συλλάβουν ότι το παιδί τους, μακριά απ’ αυτούς, θα μπορεί να ζήσει ευτυχισμένο, με έναν καινούργιο τρόπο ζωής, που αν και δεν θα έχει όλα τα «χαϊδέματα» των γονιών του, είναι όμως αυτό που θα το γεμίζει και θα το ευχαριστεί.

Στην Αγία Γραφή, που βρίσκεται η αλήθεια για κάθε θέμα της ζωής, βλέπουμε τους γονείς να παίζουν ρόλο συμβουλευτικό στα παιδιά τους και όχι να προσπαθούν να κατευθύνουν αυτοί τη ζωή τους. Πρώτα - πρώτα λέει στους γονείς ο Κύριος, να διδάσκουν τα παιδιά τους από τη μικρή τους ηλικία το δρόμο του Θεού και αυτά δεν θα απομακρυνθούν, ούτε όταν γεράσουν (Παροιμίες 22:6).

Η σωστή ζωή, η ζωή που έχει το φόβο του Κυρίου, είναι η μεγαλύτερη σοφία που μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας, ώστε να ζήσουν όπως πρέπει. Όταν τα παιδιά παντρευτούν, η θέση μας στην οικογένειά τους είναι θέση σοφού συμβούλου, χωρίς την απαίτηση η συμβουλή μας να γίνεται αποδεκτή από αυτά. Ο σοφός Χριστιανός γονιός δεν ανακατεύεται στη ζωή των παντρεμένων παιδιών του. Αυτό που νομίζει ότι είναι σωστό, το λέει στα παιδιά του σε μορφή συμβουλής. Όταν δεν δέχονται τη συμβουλή του, τότε το λέει στον Θεό. Στο Θεό προσεύχεται νύχτα μέρα και ο Θεός ξέρει πώς να μιλήσει σ’ αυτά.

Μιχάλης Κανταρτζής

Σελίδα 8 από 16

Το Σύμβολον της Πίστεως

Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων. Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων. Φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι' ου τα πάντα εγένετο. Τον δι' ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών, και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου, και Μαρίας της Παρθένου, και ενανθρωπήσαντα. Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου, και παθόντα, και ταφέντα. Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς. Και ανελθόνται εις τους ουρανούς, και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός. Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, Ου της Βασιλείας ουκ έσται τέλος. Και εις το Πνεύμα το Αγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν διά των Προφητών. Εις Μίαν, Αγία, Καθολικήν, και Αποστολικήν Εκκλησίαν. Ομολογώ έν Βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών. Προσδοκώ Ανάστασιν νεκρών, και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.

Θα μας βρείτε

Σατωβριάνδου 31 - AΘHNA 104 31 1ος όροφος  (η είσοδος μας είναι διαφορετική της πολυκατοικίας)

Τηλέφωνο: 2105227726

Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Top