Μάρτιος - Απρίλιος 2023
«Θα συγχωρώ τους αιτίους για να παρηγορηθεί η ψυχή μου... »
Τα παραπάνω λόγια εκφράζουν την πίστη του πατέρα Χριστόδουλου, πατέρα του 23χρονου φοιτητή Κυπριανού, που έχασε τη ζωή του στο τραγικό δυστύχημα της σύγκρουσης των τραίνων στα Τέμπη. Τα είπε στον επικήδειο που εκφώνησε για το παιδί του,. Ένας επικήδειος λόγος γεμάτος με σεβασμό και πίστη στον Θεό και αγάπη στον γιό του, που μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, απόσπασμα του οποίου παραθέτουμε παρακάτω:
Ο πατέρας Χριστόδουλος είπε στον γιο του:
«Τώρα ο Θεός είναι δίπλα σου γιε μου, δίπλα στην πολυμαρτυρική σορό σου, αλλά είναι δίπλα και στην όλο φως ψυχή σου.
Όταν έμαθα ότι το περιστατικό έχει νεκρούς, προσευχήθηκα και είπα: Θεέ μου, όχι τον γιο μου. Αλλά πάλι μία κραυγή από μέσα μου μου λέει: γιατί όχι τον γιο σου; Οι άλλοι είναι λιγότερης αξίας από τον γιο σου; Μάτωσε η ψυχή μου. Αν ήταν η ώρα του να φύγει εσύ ποιος είσαι να πεις το αντίθετο, αν ο Θεός έτσι το οικονομεί; Μα είναι παιδί μου, το αγαπώ! Όμως δεν είναι μόνο παιδί μου, πρώτα και πάνω από όλα είναι ένα παιδάκι του Θεού που μου το εμπιστεύτηκες Θεέ μου να το φροντίσω και να γίνει όσο το δυνατόν εικόνα του δικού σου υιού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού! Είχαμε φροντίσει λοιπόν με την παπαδιά ο Κυπριανός να μη μείνει ποτέ ακοινώνητος, ακόμα και από μικρό παιδί.
Ο Κυπριανός είχε μία πραότητα, μία όρεξη για ζωή, ήταν πάρα πολύ εγκρατής, ενώ εγώ δεν είμαι καθόλου εγκρατής. Η σχέση του με τον Θεό ήταν σχέση ακριβείας και δεν έκανε εκπτώσεις με τον εαυτό του. Δεν χρειάστηκε ποτέ να του κάνω παρατήρηση. Ότι του ζητούσα το φρόντιζε χωρίς να το ξαναπώ. Από 10 ετών ρωτούσε και ξεκαθάρισε μέσα του την τριαδικότητα του Θεού μας. Στην υπακοή ήταν πρώτος μέσα στο σπίτι. Έτρεχε να εφαρμόσει αυτό που του ζητούσαμε, διότι χαιρόταν να προσφέρει στους άλλους.
Δόξα σοι ο Θεός. Ευχαριστώ Θεέ μου για το δώρο που μου έκανες».
Ευχαριστούμε τον Θεό που ο π. Χριστόδουλος δεν κατηγόρησε κανέναν, αλλά δόξασε τον Θεό με όλη του την καρδιά, όπως τόσο χαρακτηριστικά ανέφερε παραπάνω. Ευχαριστούμε τον Θεό για τέτοιους ιερείς και λαϊκούς που μας δίνουν το παράδειγμα να τους μιμηθούμε.
Κ. Γεννάδης
Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2023
«Για το καλό μου» 
Ο Μανωλιός βόσκει καμιά διακοσαριά γιδοπρόβατα σε κάποιο Χανιώτικο χωριό. Κάθε Κυριακή κάνει λίγο παρέα στα ζώα του στη μάντρα (ταϊσμένα, ποτισμένα) και μετά κατεβαίνει στο χωριό να λειτουργηθεί, να προσευχηθεί για τα «κοπέλια» του, τη γυναίκα του, τα ζωντανά του. Ο Μανωλιός είναι πιστός άνθρωπος. Όπως σαλαγά τα πρόβατά του λέει μέσα του, την καρδιακή προσευχή: «Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Πότε τη λέει δυνατά, πότε από μέσα του. Είτε καλό παθαίνει, είτε κακό, πάντα δοξολογεί το Θεό και λέει: «Δοξασμένο το Όνομά Σου Κύριε. Ότι μας δίδεις Εσύ, είναι ωφέλιμο».
Κάποτε βαριά αρρωσταίνει. Ο Μανωλιός αναγκάζεται να κατέβει στα Χανιά, για να βρει την υγειά του. Οι γιατροί του λένε ότι πρέπει να πάει στην Αθήνα για εγχείρηση καρδιάς. Ο Μανωλιός πάντοτε επαναλαμβάνει τη φράση: «Αυτό είναι για το καλό μου»!
Κάποια μέρα κάνει κάτι μικροψώνια, ξεχνιέται και βλέπει ότι πρέπει να τρέξει στο λιμάνι για να προλάβει το πλοίο. Απροσδόκητα σκοντάφτει σε μια πέτρα, πέφτει κάτω και σπάζει το δεξί του πόδι! Γρήγορα μεταφέρεται πάλι στο νοσοκομείο. Οι γιατροί τακτοποιούν το πόδι σε νάρθηκα και τοποθετούν τον Μανωλιό σε κάποιο κρεβάτι. Εδώ συνέχεια μονολογεί!
– Δοξασμένο τ’ όνομά Σου, Κύριε! Αυτό είναι για το καλό μου!
Μια νοσοκόμα ακούει το Μανωλιό, παραξενεύεται και περίεργα ρωτά.
– Ίντα ψουψουρίζεις, μπάρμπα;
– Να, κόρη μου, έσπασα το πρωί το πόδι μου και δοξάζω το Θεό, γιατί πιστεύω πως είναι για το καλό μου!
– Εκουζουλάθηκες, Μανωλιό; Έσπασες τον πόδα σου, έχασες το καράβι, επαδά θα μείνεις τουλάχιστον ένα μήνα! Όλα αυτά είναι για το καλό σου;
– Εγώ, κόρη μου, δεν στενοχωριέμαι καθόλου! Πιστεύω ότι όλα όσα δίνει ο καλός Θεός είναι για το καλό μας.
Την άλλη μέρα η ίδια νοσοκόμα τρέχει στο θάλαμο του αρρώστου.
– Μανωλιό! Μανωλιό!
– Ίντα φωνάζεις, αδελφή; Τρέχει τίποτε;
– Ναι, είσαι τυχερός άνθρωπος! Να πας ν’ ανάψεις μια λαμπάδα ίσαμε το μπόϊ σου!
– Γιάντα αδελφή; Ίντα ‘γινε;
– Δεν έμαθες τίποτε;
– Όϊ - Όϊ!
– Βούλιαξε στη Φαλκονέρα το «Ηράκλειο» (Δεκέμβριος 1962). Έχουν πνιγεί πολλοί άνθρωποι! Άγιο είχες, Μανωλιό, άγιο!
Ο Μανωλιός κάγκελο! Σταυροκοπιέται συνεχώς και μονολογεί.
Δοξασμένο τ’ όνομά Σου! Έσπασα το πόδι μου και γλίτωσα τη ζωή μου! Τώρα θάμουνα μακαρίτης!
Δεν στο ‘λεγα αδελφή; Δεν έχω δίκιο; Ό,τι δίνει ο Θεός είναι για το καλό μας!
(«Σ’ Ευχαριστώ», «Για το καλό μου», σελ. 151, 152)
Νοέμβριος – Δεκέμβριος 2022
Δυσάρεστα Γεγονότα
Ο μικρός παραπονιέται στη μαμά του ότι όλα του πάνε στραβά. Η οικογένεια θα μετακομίσει και θα αναγκαστεί να αλλάξει σχολείο και φίλους. Ο γιατρός είπε ότι πρέπει να φορέσει κολάρο για να διορθώσει μια κακή κλίση της σπονδυλικής του στήλης. Ούτε να το σκέφτεται δεν θέλει. Γιατί όλα τα στραβά συμβαίνουν σ’ αυτόν; Η μητέρα εκείνη την ώρα έφτιαχνε ένα κέικ. Όπως είχε όλα τα υλικά πάνω στο τραπέζι, λέει στον γιό της:
– Θέλω να δοκιμάσεις ένα-ένα αυτά με την γλώσσα σου.
Ο γιός της την κοιτάζει απορημένος. Η ζάχαρη είναι γλυκιά στη γεύση, μα το αλεύρι, το κακάο, το ωμό αυγό!. Όπως ακριβώς εγώ ανακατεύω υλικά που είναι νόστιμα με άλλα που δεν είναι, το αποτέλεσμα όμως θα είναι ένα όμορφο μυρωδάτο γλυκό, έτσι και ο Θεός στη ζωή των παιδιών Του εργάζεται με ευχάριστα και δυσάρεστα σε μας γεγονότα, με τελικό του στόχο μια ζωή ευλογημένη, αλλά και δόξα αιώνια. Πίσω από κάθε περιστατικό της ζωής μας βρίσκεται ο Θεός, που με αγάπη ρυθμίζει τα πάντα για το καλό μας. Αυτό βέβαια αφορά εκείνους που Τον αγαπούν και Τον έχουν Κύριο τους στην καρδιά τους, αποδεικνύοντας με τις καθημερινές τους επιλογές την παραπάνω πίστη και αγάπη τους στον Θεό.
Σεπτέμβριος – Οκτώβριος 2022
Τα Δελφίνια
Ένας άνθρωπος του Θεού που ζούσε στην Αυστραλία, κάποια μέρα είχε βγει με την βάρκα του στα ανοιχτά, όταν για κάποιο λόγο η βάρκα γύρισε ανάποδα και εκείνος βρέθηκε στη θάλασσα. Η ακτή ήταν αρκετά μακριά, μα θα μπορούσε να βγει κολυμπώντας.
Καθώς κολυμπούσε να βγει είδε τα δελφίνια να κολυμπούν δίπλα του, ακολουθώντάς τον, και χάρηκε γιατί ήξερε πως τα δελφίνια βοηθούν. Προσπάθησε να κρατηθεί σ’ ένα από αυτά, αλλά το δελφίνι δεν τον άφηνε. Απόρησε γιατί! Τα δελφίνια έφυγαν και εκείνος με έκπληξη διαπίστωσε ότι η θάλασσα γύρω ήταν γεμάτη καρχαρίες. Τότε κατάλαβε πως ο Θεός τον είχε προστατεύσει με τον θαυμαστό τρόπο, στέλνοντας δύο δελφίνια να κολυμπούν δίπλα του για να αποτρέψουν τους καρχαρίες από το να του επιτεθούν. Γονάτισε εκεί στην παραλία και ευχαρίστησε τον Θεό.
(Από χριστιανικό ημερολόγιο)
Ιούλιος - Αύγουστος 2022
Θαυμαστό Περιστατικό Ιερέα Για Την Μεταθανάτια Ζωή
(Διασκευή από το περιοδικό ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ)
Η κ. Μαρίνα Κρεμμύδα ζει πολλά χρόνια στην Αυστραλία. Ένα χαρούμενο γεγονός εδώ στην Ελλάδα την οδηγεί στο αεροδρόμιο της Μελβούρνης για να έρθει στη χώρα μας. Το αεροπορικό αυτό ταξίδι παραμένει αλησμόνητο στο μυαλό της. Νά τι διηγείται η ίδια.
Απογειωθήκαμε από το αεροδρόμιο της Μελβούρνης με κατεύθυνση την Αθήνα. Όταν προσγειωθήκαμε στη Σιγκαπούρη ομαλά, μείναμε περίπου μιάμιση ώρα για ν’ ανεφοδιαστεί το αεροπλάνο σε καύσιμα. Κάποια στιγμή βρισκόμασταν σε ύψος 35.000 πόδια, 625 επιβάτες. Όλα ήσυχα. Ξαφνικά ακούμε από τα μεγάφωνα.
– Προσοχή, προσοχή! Επιστρέφουμε στη Σιγκαπούρη! Ο κινητήρας έχει πάρει φωτιά!
Πανζουρλισμός στο αεροπλάνο, χαλασμός! Φωνές υστερικές, κλάματα, αλαλαγμοί. Μικρά παιδιά τσιρίζουν, μανάδες σφίγγουν μ’ απόγνωση τα βρέφη τους! Εγώ καθόμουν κοντά στα φινιστρίνι και βλέπω ολοκάθαρα τον πυρωμένο κινητήρα. Ο πιλότος αδειάζει τις δεξαμενές των καυσίμων. Σχηματίζω τη γνώμη ότι δεν θα ζήσουμε και ότι από στιγμή σε στιγμή θα τιναχτούμε στον αέρα. Στην τσάντα μου πάντα κουβαλώ ένα ξύλινο σταυρό, που έχω αγοράσει από την Παναγία της Τήνου. Ανοίγω βιαστικά την τσάντα μου, αρπάζω με τα δύο μου χέρια το σταυρό και φωνάζω δυνατά:
– Ελέησέ μας Κύριε! Σώσε μας, Κύριε! Σταυρέ του Χριστού, σώσε μας!
Σε λίγο όλοι ηρεμούμε, γιατί το αεροπλάνο προσγειώνεται ομαλά στη Σιγκαπούρη!
Ακολουθούν χειροκροτήματα παρατεταμένα, φωνές, «μπράβο», «ζήτω» και άλλα πολλά. Στον αερολιμένα με πλησιάζουν τρεις νεαροί, άγνωστοι τελείως σε μένα και μου λένε.
– Κυρία μου, ξέρετε γιατί σωθήκαμε;
– Όχι τους λέω!
– Με την προσευχή σας στο Σταυρό του Χριστού, που κρατούσατε στα χέρια σας!
– Εγώ έπραξα ότι έπρεπε. Ο Θεός έκαμε το θαύμα του. Δοξασμένο το όνομά Του!
Μερικοί ονομάζουν την προσευχή «κεραυνοβόλο λεγεώνα»! Η Παναγία της Τήνου άπλωσε τις φτερούγες της και κατέβασε ομαλά το τεράστιο φλεγόμενο αεροπλάνο!
(«Σ’ ευχαριστώ για τον πόνο», Θεόδωρος Κ. Βγόντζας, σελ. 139, 140)