Μάρτιος - Απρίλιος 2017
Διαστρέβλωση του ενστίκτου της ζωής παθαίνουν οι νέοι σήμερα και θέλουν ν’ αυτοκτονήσουν, είπε ο γέροντας Παΐσιος. Οι αδυναμίες των παιδιών προέρχονται από τους γονείς. Γιατί αυτοί είναι σκέτοι άνθρωποι και τα καταπιέζουν με τη σκέτη ανθρώπινη αγάπη τους. Τον ξέρεις τον κ. Β; Έχει γράψει ωραία παιδαγωγικά βιβλία. Έχει πέντε παιδιά κι είναι όλα χούλιγκανς και χίπις. Ένα αυτοκτόνησε και στην κηδεία του μαζεύτηκαν τ’ αδέλφια του κι έλεγαν: «Έννοια σου, εμείς θα εκδικηθούμε για σένα».
Να μην Κακομαθαίνετε τα Παιδιά σας
Μας έλεγε ο Γέροντας ότι θα πρέπει οι γονείς σιγά σιγά να αφαιρέσουν από τα παιδιά τους την κακή συνήθεια ότι πρέπει όλο το ενδιαφέρον τους να στρέφεται γύρω από αυτά κι ότι θα πρέπει να τα διδάξουν και να τα συνηθίσουν να κάμπτονται και να προσαρμόζονται με όλους και σε όλες τις καταστάσεις. Κι αυτό, για να μη δυσκολεύονται τελικά, όταν θα εισέλθουν στη ζωή με χίλιους δύο διαφορετικούς χαρακτήρες ανθρώπων, έτσι να μη τα χαλάνε και να μη δημιουργούν εχθρούς για μικροεγωϊσμούς και υπερβολική αυταρέσκεια. Αυτή είναι η σωστή παιδαγωγική, έλεγε.
Οι Γονείς να μην τα βάζουν με τα Παιδιά τους
Είπε ο Γέροντας: «Οι γονείς που έχουν ψυχικά δύσκολα και κακότροπα παιδιά, να μην τα βάζουν με τα παιδιά τους, αλλά μ’ αυτόν που βρίσκεται πίσω από τα παιδιά τους, τον διάβολο. Τον διάβολο δεν μπορούμε να τον πολεμήσουμε, παρά μόνο όταν γινόμαστε άγιοι».
Η λακωνική αυτή συμβουλή θα μπορούσε να βοηθήσει αποτελεσματικά γονείς, παιδαγωγούς, γιατρούς κι όσους ασχολούνται ειδικά με τα παιδιά και γενικότερα με τον άνθρωπο.
Ποτέ με το Κακό τα Παιδιά σας
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2017
Ο Θεός έβαλε τη γυναίκα σε υψηλή και υπέροχη θέση στην οικογένεια και στην κοινωνία. Η χριστιανική πίστη δεν θέλει την γυναίκα ένα «πατάκι» στα πόδια του άντρα. Αντίθετα, τη θέλει και την παραδέχεται ως προσωπικότητα που αναγνωρίζει και εκτιμά τις προσπάθειες της αγάπης του άντρα της, και αυτό την κάνει ευτυχισμένη.
Η γυναίκα δεν είναι η υπηρέτρια του σπιτιού. Είναι η κυρία του σπιτιού. Η εθελοντική της υποταγή είναι αποτέλεσμα της βαθιάς εκτίμησης και αναγνώρισης της αγάπης που της δείχνει καθημερινά ο σύζυγός της. Η αυθόρμητη υποταγή της είναι η βοήθεια και η συμπλήρωση που φέρνει στον άντρα της, βοηθώντας τον να οδηγήσει την οικογενειακή ζωή.
Η σοφή γυναίκα δεν πάει κόντρα στον άντρα της, επειδή αυτό είναι της μόδας. Δεν «σαμποτάρει» ποτέ τον άντρα της, καθώς αυτός προσπαθεί να ασκήσει τα καθήκοντα και τις ευθύνες του ως υπεύθυνος καθοδηγητής της οικογένειας. Η σοφή γυναίκα, ακόμα και στις άσοφες ενέργειες του άντρα της, κρατά μια τέτοια στάση, ώστε να τον βοηθήσει να καταλάβει μόνος του το λάθος του. Η σοφή γυναίκα, ενώ δέχεται τον άντρα της σαν την κεφαλή του σπιτιού, με τη σύνεση, τη γλυκύτητα και τον πλούτο των συναισθημάτων της γίνεται «ο λαιμός» που κινεί το κεφάλι.
Όταν εξετάσει κανείς ιστορικά τη θέση, το ρόλο και την προσφορά της γυναίκας σε σχέση με το σύζυγό της, διαπιστώνει ότι οι άνθρωποι μακριά από τον Θεό έκαναν μέσα στους αιώνες τη γυναίκα δούλα στις επιθυμίες με τις κακές και απάνθρωπες ενέργειες του άντρα. Έτσι η γυναίκα υπέφερε αιώνες και από αυτήν η οικογένεια και ολόκληρη η κοινωνία. Δυστυχώς στις μέρες μας πάλι, οι άνθρωποι μακριά από τον Θεό, θέλοντας να δώσουν τη σωστή θέση στη γυναίκα δίπλα στον άντρα, έπιασαν το άλλο άκρο, δίνοντάς της εξουσίες, θέσεις και ρόλους, που κι αυτήν την κάνουν δυστυχισμένη και την οικογένεια διαλύουν και τον άντρα αποξενώνουν από κοντά της.
Η χριστιανική τοποθέτηση της γυναίκας ως κυρίας του σπιτιού και ως συμπαραστάτη και βοηθού του άντρα της στις ευθύνες του σπιτιού, γεμίζει την ίδια με ικανοποίηση και αγάπη, που κάνει το αντρόγυνο ευτυχισμένο. Έτσι, και την οικογένεια κρατά δεμένη, και την κοινωνία στηρίζει και διατηρεί.
Μιχάλης Κανταρτζής
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2016
Καθηγητής των κοινωνικών σχέσεων του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης απεκάλυψε μερικά ενδιαφέροντα και ενοχλητικά γεγονότα, σχετικά με την επιρροή της τηλεόρασης πάνω στον τρόπο που μαθαίνουν τα παιδιά.
Μερικές από τις αποκαλύψεις αυτές είναι:
1. Η τηλεόραση μικραίνει την ευρύτητα της προσοχής των παιδιών.
2. Η τηλεόραση διαβρώνει τη γλωσσολογική δύναμη και την ικανότητά τους να κρατήσουν το μαθητικό συμβολισμό.
3. Η τηλεόραση εξαλείφει τη γραμμή μεταξύ παιδικής ηλικίας και ενηλίκων.
4. Η τηλεόραση προκαλεί στα παιδιά αυξημένη ανησυχία για διαφορετικές ικανοποιήσεις.
5. Όσο περισσότερο τα παιδιά παρακολουθούν τηλεόραση τόσο χειρότερα αποτελέσματα έχουν στα διαγωνίσματα.
Μεταξύ της ηλικίας των 6 και 8 ετών, ο μέσος όρος του παιδιού ξοδεύει από 1.000 έως 6.000 ώρες μπροστά στη τηλεόραση.
Ας κοιτάξουμε γιατί και πώς η τηλεόραση πληγώνει τη γλωσσολογική ικανότητα ενός παιδιού.
Η τηλεόραση είναι ουσιαστικά ένα ορατό μέντιουμ (ΤΕΛΕ-ΒΙΖΙΟΝ). Αν και χρησιμοποιείται ο λόγος, η εικόνα είναι που μεταβιβάζεται στη σκέψη. Παρακολουθώντας εικόνες, δεν απαιτείται υψηλό επίπεδο εμπειρίας φανταστικών εικόνων.
Όταν το παιδί κοιτάζει την τηλεόραση, η μια σύνθετη ιδέα διαδέχεται την άλλη. Η τηλεόραση δεν είναι μια παθητική εμπειρία. Οποιοσδήποτε μπορεί να δει την ψυχική υπερένταση ενός παιδιού, όταν αυτό παρακολουθεί το κακό. Όταν το παιδί βλέπει ένα δράμα, μαθαίνει ότι αυτό που χρειάζεται μια μεγάλη περίοδο χρόνου και σκληρή δουλειά για να γίνει κατανοητό, εκπληρώνεται μέσα σε μισή ώρα. Έτσι το παιδί δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει αγώνας και προσπάθεια, γιατί βλέπει ότι όλα γίνονται στη στιγμή.
Το ελάχιστο που μπορούμε να πούμε είναι ότι η πραγματική ζωή και η μάθηση παίρνουν χρόνο και προσπάθεια. Αυτό δεν το διδάσκει η τηλεόραση.
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2016
Η επίδραση του καλού πατέρα είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο κάθε οικογένειας. Τα σοφά του λόγια, η σωστή ζωή και συμπεριφορά του εμπνέουν, περιφρουρούν και εμψυχώνουν την οικογένεια.
Πριν μερικά χρόνια, ένας νέος κατέβηκε από την επαρχία για να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο. Κάποιο βράδυ, ένας από τους φίλους του τον προσκάλεσε να πάνε σε καμπαρέ. Ο νέος αρνήθηκε με αποφασιστικότητα. Ο φίλος του παρεξηγήθηκε και του ζήτησε να μάθει το λόγο. Ο νέος του απάντησε: «Μου ζητάς να πάμε κάπου που ξέρω ότι ο πατέρας μου δεν θα ευχαριστηθεί αν το μάθει. Δεν θέλω να κάνω κάτι που θα τον στενοχωρήσει, γιατί εκείνος πάντα μου φέρεται με την καλύτερο τρόπο».
Η σοφή μητέρα εξυψώνει τον πατέρα στα μάτια των παιδιών της και τους εμπνέει σεβασμό σ’ αυτόν. Η πατρική αγάπη και εξουσία κρατάει το σπίτι. Η εξουσία που εφαρμόζεται με αγάπη, πάντοτε έχει άριστα αποτελέσματα. Χωρίς τη βοήθεια της πατρικής εξουσίας ούτε ο νόμος ούτε άλλη εξουσία ούτε το Ευαγγέλιο μπορούν να κρατήσουν την οικογένεια. Ο πατέρας που δεν μπορεί να κυβερνήσει το σπίτι του, δεν μπορεί να λέγεται πατέρας.
Μια φορά σε κάποιο σπίτι ο πατέρας ζήτησε από την εξάχρονη κόρη του να κλείσει την πόρτα. Η μικρή απάντησε: «Δεν την κλείνω». Τότε σηκώθηκε ο ανίκανος, άβουλος και άσοφος πατέρας και την έκλεισε. Θυμάμαι μια φορά στο σπίτι κάποιου γνωστού μου, ο πεντάχρονος μοναχογιός, παρά τις συνεχείς παρατηρήσεις του πατέρα του να σταματήσει να χτυπάει τα πόδια στο πάτωμα, συνέχιζε να το κάνει κοιτάζοντάς μας με ύφος θριάμβου. Ο ανίκανος, άβουλος και άσοφος πατέρας μάς είπε με παράπονο: «Είδες τι μας κάνει»;
Η αναρχία δεν γεννήθηκε στις διαδηλώσεις του όχλου, ούτε φύτρωσε στις κακές παρέες. Το πρόβλημα της υπακοής στους νόμους της κοινωνίας, της πολιτείας και της ηθικής βρίσκεται στα χρόνια της παιδικής ηλικίας. Το παιδί που δεν υπακούει στον πατέρα και στη μητέρα του, δεν πρόκειται να υπακούσει αργότερα στους νόμους του κράτους, της κοινωνίας και του Θεού. Ο Κύριος είπε: «Παιδιά να υπακούετε στους γονείς σας» (Εφεσ. 6:1).Έδινε σε όλους την πηγή και την ευλογία της υπακοής.
Χρειαζόμαστε απαραίτητα πατέρες που δεν θα είναι βάρβαροι και απάνθρωποι, αλλά άντρες πραγματικοί στα παιδιά τους και τρυφεροί στις γυναίκες τους. Δεν χρειαζόμαστε πατέρες, άντρες σκληρούς στις γυναίκες τους και τρυφερούς και αδύνατους στα παιδιά τους.
Μιχάλης Κανταρτζής
Ιούλιος - Αύγουστος 2016
Πόσο μεγάλη ζημιά μπορεί να γίνει στον γάμο αν οι νυμφευόμενοι ή οι οικογένειές τους δεν αντιμετωπίσουν κατά Χριστόν το μεγάλο μυστήριο, το γνωρίζουν στις μέρες μας πολλοί από την πείρα τους. Από άκαιρες επεμβάσεις τρίτων, που συνήθως γίνονται με καλή διάθεση, διαλύονται οικογένειες και μετατρέπονται τα βλαστάρια τους σε τραγικά θύματα.
Είναι αλήθεια ότι πρωταρχικό ρόλο στο σημείο αυτό έχουν οι ίδιοι οι νεόνυμφοι. Αν αυτοί οι ίδιοι έχουν κατανοήσει το νόημα του μυστηρίου του γάμου, τότε είναι πολύ δύσκολο σε τρίτους να παίξουν ρόλο διαλυτικό της αγάπης τους. Όταν δηλαδή εξ αρχής, με αγάπη και σεβασμό προς τους γονείς και τους άλλους συγγενείς, δεν τους επιτρέψουν να αναμιγνύονται στην πορεία της οικογενείας τους. Η μεγάλη τραγωδία συμβαίνει όταν ο ένας ή και οι δύο από το ζευγάρι, δεν κατάλαβε τη σημασία του λόγου του Θεού που είναι η βάση της έγγαμης ζωής: «Αντί τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν».
Είναι βέβαια περιπτώσεις όπου πραγματικά οι γονείς βλέπουν να γίνεται κάποιο σημαντικό ίσως λάθος από τους νεόνυμφους και θέλουν με όλη την καλή τους διάθεση να βοηθήσουν για τη διόρθωσή του. Και πάλι όμως χρειάζεται ο κατάλληλος τρόπος για να επέμβει κανείς. Για παράδειγμα, βλέπει η πεθερά τον γαμπρό της να έχει κυριευθεί από ένα καταστρεπτικό πάθος (π.χ. τη χαρτοπαιξία ή το αλκοόλ). Πρέπει κατ’ αρχήν να προηγηθεί πολλή προσευχή για τον ασθενούντα και τη θεραπεία του πάθους του. Στη συνέχεια, αντί να ξεσηκώνει την κόρη της ενάντια στον γαμπρό της, να την συμβουλέψει πώς να ξαναφέρει τον άνδρα της στον δρόμο του Θεού με την αγάπη της. Μόνον έτσι βοηθιέται ο παραστρατημένος σύζυγος και ολόκληρη η οικογένειά του.
Το μεγάλο κακό γίνεται όταν ο γονιός δεν συνειδητοποιεί ότι το παιδί του είναι υπεύθυνο το ίδιο για την οικογένειά του και θέλει να το καθοδηγεί σε κάθε λεπτομέρεια της οικογενειακής του ζωής. Αυτό φυσικά δημιουργεί αντίδραση από τον σύντροφο του παιδιού του, με όλες τις τραγικές συνέπειες που ακολουθούν.
(Το Μυστήριον του γάμου, Ιερομ. Γρηγορίου, σελ. 29,30)