Ήρθε και πάλι η νύχτα, και οι άνθρωποι, όπως κάνουν κάθε βράδυ, ετοιμάζονται να ξεκουραστούν από τον κόπο της ημέρας. Οι πανδοχείς τελειώνουν τις τελευταίες εκκρεμότητες. Τόσοι ξένοι, και έπρεπε όλοι να φιλοξενηθούν. Κανένας δεν είχε ούτε τη δύναμη, αλλά ούτε και τη συνήθεια να κοιτάξει την ομορφιά που ο Δημιουργός δημιούργησε στους ουρανούς με τους αμέτρητους γαλαξίες και τα ακόμα περισσότερα αστέρια. Τρέχουν να προλάβουν τις εκκρεμότητες της καθημερινότητας. Κι όμως, υπάρχουν κάποιοι που μέσα στην ηρεμία της νύχτας «βλέπουν» την απέραντη ομορφιά του Δημιουργού. Είναι οι ποιμένες, οι απλοί βοσκοί, αυτοί που αφού έβαλαν το ποίμνιο στο μαντρί, κάθονται και απολαμβάνουν τη δροσιά της νύχτας. Κι όμως, υπήρξε κάτι που τάραξε την ηρεμία της νύχτας, έζησαν κάτι πρωτοφανές που στην ιστορία δεν ξανάγινε…
Άγγελος παρουσιάστηκε μπροστά τους και μέσα στο σκοτάδι γέμισαν με φως…..τα έχασαν, τί συμβαίνει εδώ; Και πριν προλάβουν να βγάλουν μια λέξη, τους λέει: «Μη τρομάζετε! Να, σας φέρνω ένα χαρμόσυνο μήνυμα, που θα γεμίσει με χαρά όλο τον κόσμο. Γιατί σήμερα, στην πόλη του Δαβίδ γεννήθηκε για χάρη σας Σωτήρας - κι αυτός είναι ο Χριστός ο Κύριος» (Λουκ. 2:10).
Άγγελοι άρχισαν να ψάλλουν…. «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία» (Λουκ. 2:14).
Ωωωω!!! Τί θαύμα είναι αυτό, τί βιώσαμε σήμερα! Πριν ακόμα προλάβουν οι σκέψεις να τους δημιουργήσουν αναστολές, έτρεξαν να δουν τον Σωτήρα, να δουν ποιος είναι αυτός που θα σώσει τον λαό από τις αμαρτίες του. Η ζωή τους από εκείνη τη στιγμή έπαψε να είναι ίδια, η καρδιά τους πλημμύρησε φως, έγινε πηγή νερού ζωντανού, είδαν τον Σωτήρα και τον προσκύνησαν.
Μα καλά, πώς και δεν τους είδαν οι υπόλοιποι άνθρωποι που βρίσκονταν στο ίδιο μέρος; Κι όμως, δεν τους είδαν πάρα μόνον οι βοσκοί, γιατί ήταν απλοί άνθρωποι, που πίστεψαν στην ρήση του αγγέλου. Είχαν καθαρή καρδιά, που έβλεπε τον Δημιουργό κάθε μέρα, μέσω των προβάτων, της φύσεως και του ουρανού που κάθε βράδυ κοινωνούσαν. «Μακάριοι όσοι έχουν καθαρή καρδιά, γιατί αυτοί θα δουν το πρόσωπο του Θεού» (Ματθ. 5:8).
Κάτι αντίστοιχο έγινε και με τους σπουδασμένους αστρονόμους της εποχής, τους επονομαζόμενους σοφούς μάγους από ανατολών, προσπαθώντας να δουν την εμφάνιση του Θεού μέσα από αυτά. Σε αυτούς ο Θεός εμφανίστηκε με σημείο που μπορούσε να κατανοήσει η επιστημονική τους διάνοια, με ένα αστέρι. Μα καλά, δεν το είδαν αυτό το αστέρι οι υπόλοιποι άνθρωποι; Δεν τους έκανε εντύπωση; Μόνον οι μάγοι έβλεπαν το σημείο, γιατί είχαν καθαρή καρδιά, γιατί μόνον όποιος έχει καθαρή καρδιά μπορεί να «δει» το Θεό. Καθώς λοιπόν έφτασαν κι αυτοί με τα πολύτιμα δώρα ως προσφορά και προσκύνηση, είδαν το Θεό εν σαρκί, μέσα σε μια φάτνη. Σε μια σπηλιά αλόγων ζώων ο Λόγος του Θεού έγινε και λόγος του ανθρώπου και της κτίσεως, ο αχώρητος χώρεσε σε μια μήτρα και γεννήθηκε ως άνθρωπος για τη σωτηρία όλων.
«Τι άλλο μένει να πω; Δημιουργό και φάτνη βλέπω, βρέφος και σπάργανα, Λεχώνα παρθένο, περιφρονημένη. Φτώχεια πολλή, ανέχεια πολλή. Είδες όμως τί πλούτος μέσα στη φτώχεια; Ο πλούσιος πτώχευσε για χάρι μας. Δεν έχει ούτε κρεβάτι ούτε στρώμα. Μέσα στη φάτνη τον έχουν αποθέσει. Ω φτώχεια, πλούτου πηγή! Ω πλούτε αμέτρητε, κρυμμένε μες τη φτώχεια! Μέσα στη φάτνη κείτεσαι και την οικουμένη σαλεύεις. Μέσα στα σπάργανα τυλίγεσαι και σπας τα δεσμά της αμαρτίας. Λέξη ακόμα δεν άρθρωσες και δίδαξες στους μάγους τη θεογνωσία» (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος).
Και σήμερα άγγελοι στον ουρανό υμνούν και δοξολογούν, και αστέρια φωτίζουν το δρόμο προς τον νικητή του θανάτου, τον Ιησού Χριστό, τον Υιό του αοράτου Θεού, τον Σωτήρα μας και τον Λυτρωτή μας. Ήρθε για να φανερώσει την Αλήθεια, την Αλήθεια που ελευθερώνει τον άνθρωπο από την πλάνη που ζούσε και να τον καλέσει να ακολουθήσει μία άλλη οδό, την δυνατότητα να γνωρίσει τον Θεό και να ενωθεί μαζί Του…..Αυτή την δυνατότητα υπέρβασης ένοιωσαν οι μάγοι, είδαν οι ποιμένες μέσα στα σκοτάδια της ζωής….Ας κοιτάξουμε με τα μάτια της καρδιάς μας όσα συνέβησαν στο χρόνο και ας καλέσουμε τον Χριστό να γεννηθεί μέσα μας, και να μας αποκαλύψει τα θαυμάσια της χριστιανικής ζωής που έχει προετοιμάσει για τον καθένα μας.
«Χριστός γεννάται, δοξάσατε»
Βοναζούντας Αντώνιος, Κατηχητής