Μάρτιος - Απρίλιος 2020

Τα Παντρεμένα Παιδιά Μας

Ο Θεός θέσπισε το γάμο όταν έκανε ένα άντρα και μια γυναίκα και τους ένωσε και τους ευλόγησε να ζούνε μαζί Του ευτυχισμένοι. Από την αρχή της δημιουργίας, η Αγία Γραφή ορίζει τη σχέση των γονιών στα παντρεμένα παιδιά μας με τα παρακάτω λόγια: «Δια τούτο θέλει αφήσει ο άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα αυτού και θέλει προσκολληθεί εις την γυναίκα αυτού και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκαν μίαν» (Γεν. 2:24).

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι τα παιδιά εγκαταλείπουν μια για πάντα τους γονείς ή αδιαφορούν γι’ αυτούς και τους παραμελούν. Σημαίνει ότι το καινούργιο αντρόγυνο έχει κάνει δική του οικογένεια και από εδώ και μπρος θα ζουν μαζί και όχι κάτω από την προστασία των γονιών, ιδιαίτερα όταν αυτή δεν είναι επιθυμητή, ούτε αναγκαία.

Από την άλλη πλευρά, οι γονείς θα πρέπει να καταλάβουν ότι τα παιδιά τους δεν είναι πια μικρά για να χρειάζονται την συνεχή φροντίδα τους, όπως στα παιδικά τους και εφηβικά τους χρόνια. Η δυσκολία των γονιών να αποτραβηχτούν από τα παιδιά τους βρίσκεται στις φιλοδοξίες τους. Οι γονείς έκαναν όνειρα να δούνε τα παιδιά τους όπως αυτοί ήθελαν και όχι όπως τα παιδιά τους τώρα θέλουν. Δεν μπορούν να συλλάβουν, πως η χαϊδεμένη κόρη τους ή ο κανακάρης μοναχογιός τους θα ζει μακριά από αυτούς. Πίστευαν και συνεχίζουν να πιστεύουν, ότι το παιδί τους είναι αδύνατο να τα καταφέρει μόνο του χωρίς τη δική τους βοήθεια για να κάνει βέβαια αυτό που οι ίδιοι οι γονείς έχουν ονειρευτεί. Έτσι, είναι αδύνατον να συλλάβουν ότι το παιδί τους θα μπορεί να ζήσει ευτυχισμένο μακριά από αυτούς με ένα καινούργιο τρόπο ζωής, που αν και δεν θα έχει όλα τα χαϊδέματα των γονιών του, είναι όμως αυτό που θα το γεμίζει και θα το ευχαριστεί.

Στην Αγία Γραφή, στην οποία βρίσκεται η αλήθεια για το κάθε θέμα της ζωής, βλέπουμε τους γονείς να παίζουν ρόλο συμβουλευτικό στα παιδιά τους και όχι να προσπαθούν αυτοί να κατευθύνουν τη ζωή τους. Πρώτα λέει στους γονείς ο Κύριος «να διδάσκουν τα παιδιά τους από τη μικρή τους ηλικία τον δρόμο του Θεού και αυτά δεν θα απομακρυνθούν ούτε όταν γεράσουν» (Παροιμ. 22:6). Η σωστή ζωή που έχει το φόβο του Κυρίου, είναι η μεγαλύτερη σοφία που μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας για να ζήσουν όπως πρέπει.

Όταν τα παιδιά παντρευτούν, η θέση μας στην οικογένειά τους είναι θέση σοφού συμβούλου, χωρίς την απαίτηση η συμβουλή μας να γίνει αποδεκτή από αυτά. Ο σοφός Χριστιανός γονιός δεν ανακατεύεται στη ζωή των παντρεμένων παιδιών τους. Αυτό που οι γονείς νομίζουν ότι είναι σωστό, το λένε στα παιδιά τους συμβουλευτικά. Όταν δεν το δέχονται, τότε το λένε μόνον στον Θεό. Στο Θεό προσεύχονται νύχτα και μέρα σαν τον σοφό Ιώβ (Ιώβ 1:1-5) και ο Θεός μετά ξέρει πώς να μιλήσει στα παιδιά Του.

Μιχάλης Κανταρτζής