Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2015
Η Βάσω είχε ήδη αποφασίσει τι δώρο θα ήθελε για τα γενέθλιά της: Ένα ζευγάρι πατίνια. Όταν το είπε στους γονείς της όμως η μητέρα της την ειδοποίησε: «Στην αρχή θα δυσκολευτείς. Θα πέσεις και θα χτυπήσεις». Η Βάσω όμως επέμενε να θέλει πολύ τα πατίνια. Όλη τη μέρα τα σκεφτόταν και όλη τη νύχτα τα ονειρευόταν.
Επιτέλους, όταν έφτασε η τιμητική της μέρα, οι φίλοι και οι συγγενείς άρχισαν όλοι να έρχονται με τα δώρα τους στα χέρια. Όταν έσβησε τα εννέα κεράκια στην τούρτα, ανυπόμονη άρχισε να ανοίγει τα δώρα.
Το πρώτο που άνοιξε ήταν από τους γονείς της και η χαρά της ήταν απερίγραπτη. Οι γονείς της δεν την απογοήτεψαν. Μέσα στο κουτί υπήρχαν τα πιο ωραία και φανταχτερά πατίνια και μάλιστα ακριβώς στο νούμερό της!
Την επόμενη μέρα κιόλας, πρωί–πρωί, βιάστηκε να τα φορέσει. Τρομαγμένη όμως διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να κατευθύνει τα πόδια της. Οι ρόδες γλιστρούσαν προς όλες τις κατευθύνσεις και γρήγορα έπεσε κάτω με δύναμη.
«Αχ! Μαμάαα! Πονάω πολύ», φώναξε. Η μητέρα της όμως ήταν απασχολημένη και δεν την άκουσε.
«Πρέπει να προσπαθήσω πάλι», σκέφτηκε κι έκανε να σηκωθεί. Μόλις όμως πάτησε στο ένα πόδι το άλλο γλίστρησε προς τα πίσω και … μπουμ! η Βάσω έπεσε με τα μούτρα στο πλακόστρωτο. Σιγά-σιγά ξανασηκώθηκε και προσπάθησε, τα πόδια της όμως πήγαιναν πέρα δώθε, ώσπου σωριάστηκε κατά γης.
Η Βάσω απελπίστηκε γιατί πονούσε παντού. Όπως ήταν καθισμένη κατά γης άρχισε να κλαίει και να μονολογεί. «Καλύτερα θα ήταν να ζητούσα μια καινούργια κούκλα, ή ένα καροτσάκι για την αγαπημένη μου κούκλα. Τι τα θέλω αυτά τα παλιοπατίνια;» είπε και τα πέταξε νευριασμένη στο χωλ.
Η μητέρα της, που άκουσε το θόρυβο, τη ρώτησε: «Τι έγινε; Βαρέθηκες κιόλας;»
«Όσο κι αν προσπαθώ δεν τα καταφέρνω», απάντησε με αγανάκτηση η Βάσω. «Πέφτω συνέχεια και πονάω παντού.»
«Μην απογοητεύεσαι τόσο εύκολα. Όλοι στην αρχή στην αρχή δυσκολεύονται. Με λίγη προσπάθεια θα τα καταφέρεις», την ενθάρρυνε η μητέρα.
«Προσπάθησα και απέτυχα. Πονάω! Πονάω! Δεν με καταλαβαίνεις μαμά;»
«Μην κάνεις έτσι. Όλα τα παιδιά πέφτανε στην αρχή, ύστερα όμως τα κατάφεραν. Έλα εγώ θα σε βοηθήσω», είπε η μητέρα και την χάιδεψε τρυφερά.
Η Βάσω σηκώθηκε με ανακούφιση, φόρεσε και πάλι τα πατίνια, κράτησε το χέρι της μαμάς και με τη βοήθειά της, σιγά-σιγά, έμαθε να ισορροπεί και να πέφτει λιγότερες φορές. Η μητέρα της με το χαμόγελό της και τον καλό της λόγο της έδινε κουράγιο.
«Μπορείς! Και βέβαια μπορείς, αρκεί να συνεχίσεις να προσπαθείς. Η ζωή είναι μια διαρκής προσπάθεια. Μόνο αυτός που προσπαθεί και επιμένει, πετυχαίνει στη ζωή», τη συμβούλεψε η μητέρα της.
Η Βάσω κράτησε τη σοφή συμβουλή της μητέρα της και συνέχισε να προσπαθεί, ώσπου ήρθε η ποθητή μέρα που πάτησε με σιγουριά, άπλωσε τα χέρια της και χαμογελαστή ρόλαρε μαζί με όλες τις φίλες της. Η επιμονή και η προσπάθεια έκαναν το όνειρο της Βάσως πραγματικότητα.
Ο απόστολος Παύλος είναι ένα λαμπρό παράδειγμα επιμονής για όλους μας. Η ζωή του ήταν μια διαρκής προσπάθεια, γι’ αυτό μπόρεσε να πει στο τέλος της ζωής του: «Αγωνίστηκα τον ωραίο αγώνα, έτρεξα το δρόμο ως το τέλος, φύλαξα την πίστη. Τώρα πια με περιμένει το στεφάνι της δικαιοσύνης, που μ’ αυτό θα με ανταμείψει ο Κύριος εκείνη τη μέρα, ο δίκαιος κριτής. Κι όχι μόνο εμένα, αλλά κι όλους εκείνους που περιμένουν τον ερχομό του» (Β’ Τιμοθέου 4:7,8).