Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2023
Ο σταυρός του Χριστού έσωσε, σώζει και θα σώσει τον κόσμο
Ο Εμμανουήλ, ένας Ορθόδοξος Χριστιανός από την ενορία του Αγίου Νεκτάριου της Γκόμα, στο Ανατολικό Κονγκό, αφηγείται το θαύμα που βίωσε στις 30/08/2023.
Πολύ νωρίς το πρωί, τα ξημερώματα, στη γειτονιά του Εμμανουήλ, πατέρα του μικρού Νικηφόρου (ενός έτους, του επίσης βαφτισμένου Ορθόδοξου) βρέθηκε περικυκλωμένη από μια τεράστια στρατιωτική δύναμη. Οπλισμένοι στρατιώτες. Στόχος τους: να καταπνίξουν μια μεγάλη διαδήλωση εναντίον της κυβέρνησης από μεγάλες ομάδες πατριωτών που προετοιμαζόταν σε μια συγκεκριμένη μεγάλη αίθουσα της Γκόμα.
Με την ανατολή του ηλίου οι στρατιώτες έριξαν σφαίρες προς πάσα κατεύθυνση, έκαψαν το σπίτι - την αίθουσα όπου βρίσκονταν οι πατριώτες, λίγα μέτρα μακριά από τον Ιερό Ναό του Αγίου Νεκταρίου στη Γκόμα. Πυροβόλησαν και σκότωσαν περισσότερους από 100 ανθρώπους (σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες), συνέλαβαν αρκετούς και άφησαν πολλούς βαριά τραυματισμένους, που πάλευαν μεταξύ ζωής και θανάτου.
Ο Εμμανουήλ, περνούσε κι αυτός από εκεί, και συνελήφθη αμέσως. Τoν έδεσαν και τον πέταξαν άγρια σε ένα από τα στρατιωτικά φορτηγά. Όλοι όσοι συνελήφθησαν εκείνη την ημέρα δεν επέστρεψαν ποτέ, με εξαίρεση τον Εμμανουήλ! Τους έριξαν όλους στη φυλακή και κανείς δεν ξέρει ποια είναι η τύχη τους!
Αλλά τί συνέβη με τον Εμμανουήλ; Όταν τους έβγαλαν από το φορτηγό για να τους ρίξουν στη φυλακή, ο Εμμανουήλ είπε στους στρατιώτες: «Ακούστε με, ακούστε με, δεν ήμουν εκεί στην αίθουσα. Δεν βρισκόμουνα εκεί όπου οι άνθρωποι ήθελαν να διαδηλώσουν αυτή την Τετάρτη 30/08/2028 ενάντια στην κυβέρνηση. Δεν είμαι καν αντάρτης. Είμαι Ορθόδοξος Χριστιανός. Κοιτάξετε, φοράω τον σταυρό της βάπτισής μου στον λαιμό μου. Όταν άκουσαν ότι είναι Χριστιανός Ορθόδοξος και βλέποντας τον σταυρό που φορούσε στο λαιμό του, τον έλυσαν και τον έβγαλαν έξω, και επέστρεψε σπίτι του, περνώντας από την Εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου για να προσκυνήσει και να πει ένα ευχαριστώ στον Άγιο, που τον έσωσε και από τον θάνατο και από τη φυλακή. Όλοι οι άνθρωποι που άκουσαν αυτό το θαύμα στην Γκόμα είπαν: «Μέγας είναι ο Θεός των Ορθοδόξων».
Αλλά αν μου επιτρέπεται, να κάνω και εγώ τρία προσωπικά μου σχόλια.
Το πρώτο: Βλέπουμε και καταλαβαίνουμε γιατί όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, από τον Άγιο Αντώνιο τον Μέγα (356) μέχρι και τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη (1994) μιλούσαν για τη δύναμη του σταυρού και την ανάγκη οι πιστοί να φοράνε τον σταυρό στο λαιμό τους. Ο τρόπος με τον οποίο δρα και ενεργεί ο σταυρός κατά του διαβόλου είναι πέρα από την κατανόηση των ανθρώπων.
Το δεύτερο: Δοξάζουμε τον Θεό, γιατί οι άνθρωποι στο Ανατολικό Κονγκό, όποια και αν είναι η ψυχική τους κατάσταση, όταν ακούν για την Ορθόδοξη Εκκλησία, έχουν σεβασμό. Βλέπουν την Ορθόδοξη Εκκλησία να ταΐζει εκατοντάδες φτωχά και άπορα παιδιά σχεδόν καθημερινά, βλέπουν την Ορθόδοξη Εκκλησία να χτίζει ιερούς ναούς και άλλα κτίρια από το μηδέν και αυτό σε λίγους μήνες.
Και το τρίτο σχόλιο είναι ότι ο Εμμανουήλ είναι βοηθός οδηγός του τρικύκλου μας που φέρνει νερό και άμμο για την κατασκευή του Ναού του Αγίου Νεκταρίου και του Ναού του Αγίου Παϊσίου. Υπηρετούσε τους Αγίους. Να που ήλθε η ώρα και οι καλοί μας Άγιοι του Θεού να «τον υπηρετήσουν» με τις θείες πρεσβείες και τις γρήγορες επεμβάσεις τους. Οι Άγιοι μας Νεκτάριος και Παΐσιος δεν ξέχασαν τη θυσία του Εμμανουήλ, όταν βρέθηκε σε αδιέξοδο. Οι Άγιοι έκαναν το θαύμα τους, ώστε να βρεθεί κοντά στη γυναίκα του και τον μικρό του Νικηφόρο.
Ευχαριστούμε πολύ τον Χριστό, την Υπεραγία Θεοτόκο, τον Άγιο Νεκτάριο και τον Άγιο Παΐσιο για αυτό το θαύμα της σωτηρίας του Εμμανουήλ μας. Δόξα τω Θεώ!
Αρχιμ. Τιμόθεος Ntumba, Πατριαρχικός Επίτροπος
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2023
«Δεν φοβάμαι! Ο Θεός είναι μαζί μου»
Ακόμα και τα ποντοπόρα πλοία, τα μεγάλα σα βουνά πλεούμενα, τρομάζουν όταν διαπλέουν τον απέραντο Ατλαντικό ωκεανό. Και όμως ένας τολμηρός θαλασσοπόρος, ο Τομ Μακλήν, αποφασίζει να περάσει την τρομερή αυτή υδάτινη μάζα μ’ ένα τρίμετρο καραβάκι. Ακούτε τί γράφει στο ημερολόγιό του:
«Έχω μόλις διασχίσει το ένα τέταρτο της διαδρομής. Όλα φαίνονται ότι τελειώνουν σύντομα και τόσο άδοξα. Στο ημερολόγιό μου γράφω «φρίκη, φρίκη, φρίκη». Όλα τα πανιά έχουν καταστραφεί. Το ένα το άρπαξε ένας δυνατός ανεμοστρόβιλος και το πέταξε σαράντα γυάρδες μακριά. Τα τεράστια σαν βουνά κύματα σκεπάζουν το μικρό μου «καρυδότσουφλο», που έχει μάκρος τρία μέτρα περίπου. Ζαλίζομαι, έχω εφιάλτες! Προσπαθώ να διατηρώ τις αισθήσεις μου. Αισθάνομαι τρομερούς πόνους σ’ όλο το σώμα από τα σκαμπανεβάσματα. Σ’ αυτό το εφιαλτικό διάστημα γράφω στο ημερολόγιο μου: Δεν φοβάμαι! Ο Θεός είναι δίπλα μου!»
Αν και τα κύματα του Ατλαντικού είναι βουνά θεόρατα, αν και απειλούν ν’ αναποδογυρίσουν και να βουλιάξουν το μικρό μου πλεούμενο, αν και ο άνεμος έχει αρπάξει όλα τα πανιά μου, αν και ουρλιάζει η πλάση γύρω μου, εγώ διατηρώ βουνά πίστεως στο Θεό! Χορεύει στα κύματα η τρίμετρη βάρκα μου, δεν χορεύει η καρδιά μου! Ηρεμία απόλυτη στο εσωτερικό μου! Ήρεμα γράφω μέσα σ’ αυτή την κοσμοχαλασιά. Δεν φοβάμαι! Ο Θεός είναι δίπλα μου»!
Τελικά σώθηκε ο πιστός Μακλήν και έφτασε σώος και ασφαλής στον προορισμό του.
(Από το βιβλίο, Σ’ ευχαριστώ για τον πόνο, Θεόδωρος Κ. Βγόντζας, σελ. 150, 151)
Ιούλιος - Αύγουστος 2023
Αν σπείρεις πίστη, θα θερίσεις θαύματα!!
Ένας αυτοκράτορας, στην Άπω Ανατολή, καταλάβαινε ότι είχε φτάσει η ώρα να διαλέξει το διάδοχό του. Αντί να διαλέξει έναν από τους βοηθούς του ή ένα από τα παιδιά του, αποφάσισε να κάνει κάτι διαφορετικό. Προσκάλεσε μια μέρα πολλούς νέους και τους είπε: «Έφτασε η ώρα μου να διαλέξω τον επόμενο αυτοκράτορα και θα διαλέξω έναν από σας. Γι’ αυτό θα δώσω στον καθένα σας από ένα σπόρο. Θέλω να τον φυτέψετε, να τον ποτίζετε και σε ένα χρόνο να φέρετε να δω ό,τι έχει φυτρώσει κι εγώ θα κρίνω από τα φυτά ποιος θα είναι ο επόμενος αυτοκράτορας!»
Ένα αγόρι, ο Λίνγκ, ήταν κι αυτός εκεί και πήρε ένα σπόρο, πήγε σπίτι του και γεμάτος ενθουσιασμό φύτεψε το σπόρο του και τον πότιζε καθημερινά. Ύστερα από τρεις περίπου εβδομάδες, μερικοί από τους άλλους νέους άρχισαν να μιλούν για τους σπόρους τους και τα φυτά τους, που είχαν αρχίσει να μεγαλώνουν. Ο Λίνγκ παρακολουθούσε το σπόρο του, αλλά τίποτα δεν φύτρωνε. Πέρασε ο καιρός κι ακόμα τίποτα.
Τελικά ο χρόνος πέρασε και όλοι οι νέοι του βασιλείου θα πήγαιναν τα φυτά τους στον αυτοκράτορα για επιθεώρηση. Όταν έφτασε εκεί, έμεινε κατάπληκτος από την ποικιλία των φυτών που είχαν καλλιεργήσει οι άλλοι νέοι. Ο Λίνγκ, όμως, ακούμπησε την άδεια γλάστρα του στο πάτωμα. Πολλοί από τους άλλους άρχισαν να τον περιγελούν.
«Τι μεγάλα φυτά, δέντρα και λουλούδια καλλιεργήσατε!», είπε ο αυτοκράτορας. «Σήμερα ένας από σας θα εκλεγεί ο επόμενος αυτοκράτορας!» Ξαφνικά διέκρινε το Λίνγκ με την άδεια γλάστρα του, στο πίσω μέρος της αίθουσας. Αμέσως διέταξε τους φρουρούς να τον φέρουν μπροστά του. Ο Λίνγκ κατατρόμαξε. Ο αυτοκράτορας τον ρώτησε πώς λέγεται. «Λέγομαι Λίνγκ», απάντησε. Οι υπόλοιποι άρχισαν να γελούν και να τον κοροϊδεύουν. Ο αυτοκράτορας ζήτησε να ηρεμήσουν όλοι. Κοίταξε τον Λίνγκ και κατόπιν ανήγγειλε στο πλήθος: «Ιδού ο νέος σας αυτοκράτορας! Το όνομά του είναι Λίνγκ!»
Ο Λίνγκ δεν μπορούσε να το πιστέψει! Τότε ο αυτοκράτορας είπε: «Πριν από ένα χρόνο, έδωσα στον καθένα σας από ένα σπόρο. Η αλήθεια είναι ότι έδωσα σε όλους σας βρασμένους σπόρους, που βέβαια δεν θα φύτρωναν. Όλοι σας, εκτός από τον Λίνγκ, μου φέρατε δέντρα, φυτά και λουλούδια. Όταν ανακαλύψατε ότι οι σπόροι δεν θα βλάσταιναν, αντικαταστήσατε το σπόρο που σας έδωσα μ’ έναν άλλο. Ο Λίνγκ ήταν ο μόνος που είχε το θάρρος και την εντιμότητα να μου φέρει μια γλάστρα που είχε μέσα το δικό μου σπόρο. Γι’ αυτό είναι αυτός που θα γίνει ο νέος αυτοκράτορας!»
Αν σπείρεις εντιμότητα, θα θερίσεις εμπιστοσύνη, που είναι πίστη.
Αν σπείρεις πίστη, θα θερίσεις θαύματα!!
Μάρτιος - Απρίλιος 2023
«Θα συγχωρώ τους αιτίους για να παρηγορηθεί η ψυχή μου... »
Τα παραπάνω λόγια εκφράζουν την πίστη του πατέρα Χριστόδουλου, πατέρα του 23χρονου φοιτητή Κυπριανού, που έχασε τη ζωή του στο τραγικό δυστύχημα της σύγκρουσης των τραίνων στα Τέμπη. Τα είπε στον επικήδειο που εκφώνησε για το παιδί του,. Ένας επικήδειος λόγος γεμάτος με σεβασμό και πίστη στον Θεό και αγάπη στον γιό του, που μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, απόσπασμα του οποίου παραθέτουμε παρακάτω:
Ο πατέρας Χριστόδουλος είπε στον γιο του:
«Τώρα ο Θεός είναι δίπλα σου γιε μου, δίπλα στην πολυμαρτυρική σορό σου, αλλά είναι δίπλα και στην όλο φως ψυχή σου.
Όταν έμαθα ότι το περιστατικό έχει νεκρούς, προσευχήθηκα και είπα: Θεέ μου, όχι τον γιο μου. Αλλά πάλι μία κραυγή από μέσα μου μου λέει: γιατί όχι τον γιο σου; Οι άλλοι είναι λιγότερης αξίας από τον γιο σου; Μάτωσε η ψυχή μου. Αν ήταν η ώρα του να φύγει εσύ ποιος είσαι να πεις το αντίθετο, αν ο Θεός έτσι το οικονομεί; Μα είναι παιδί μου, το αγαπώ! Όμως δεν είναι μόνο παιδί μου, πρώτα και πάνω από όλα είναι ένα παιδάκι του Θεού που μου το εμπιστεύτηκες Θεέ μου να το φροντίσω και να γίνει όσο το δυνατόν εικόνα του δικού σου υιού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού! Είχαμε φροντίσει λοιπόν με την παπαδιά ο Κυπριανός να μη μείνει ποτέ ακοινώνητος, ακόμα και από μικρό παιδί.
Ο Κυπριανός είχε μία πραότητα, μία όρεξη για ζωή, ήταν πάρα πολύ εγκρατής, ενώ εγώ δεν είμαι καθόλου εγκρατής. Η σχέση του με τον Θεό ήταν σχέση ακριβείας και δεν έκανε εκπτώσεις με τον εαυτό του. Δεν χρειάστηκε ποτέ να του κάνω παρατήρηση. Ότι του ζητούσα το φρόντιζε χωρίς να το ξαναπώ. Από 10 ετών ρωτούσε και ξεκαθάρισε μέσα του την τριαδικότητα του Θεού μας. Στην υπακοή ήταν πρώτος μέσα στο σπίτι. Έτρεχε να εφαρμόσει αυτό που του ζητούσαμε, διότι χαιρόταν να προσφέρει στους άλλους.
Δόξα σοι ο Θεός. Ευχαριστώ Θεέ μου για το δώρο που μου έκανες».
Ευχαριστούμε τον Θεό που ο π. Χριστόδουλος δεν κατηγόρησε κανέναν, αλλά δόξασε τον Θεό με όλη του την καρδιά, όπως τόσο χαρακτηριστικά ανέφερε παραπάνω. Ευχαριστούμε τον Θεό για τέτοιους ιερείς και λαϊκούς που μας δίνουν το παράδειγμα να τους μιμηθούμε.
Κ. Γεννάδης
Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2023
«Για το καλό μου» 
Ο Μανωλιός βόσκει καμιά διακοσαριά γιδοπρόβατα σε κάποιο Χανιώτικο χωριό. Κάθε Κυριακή κάνει λίγο παρέα στα ζώα του στη μάντρα (ταϊσμένα, ποτισμένα) και μετά κατεβαίνει στο χωριό να λειτουργηθεί, να προσευχηθεί για τα «κοπέλια» του, τη γυναίκα του, τα ζωντανά του. Ο Μανωλιός είναι πιστός άνθρωπος. Όπως σαλαγά τα πρόβατά του λέει μέσα του, την καρδιακή προσευχή: «Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Πότε τη λέει δυνατά, πότε από μέσα του. Είτε καλό παθαίνει, είτε κακό, πάντα δοξολογεί το Θεό και λέει: «Δοξασμένο το Όνομά Σου Κύριε. Ότι μας δίδεις Εσύ, είναι ωφέλιμο».
Κάποτε βαριά αρρωσταίνει. Ο Μανωλιός αναγκάζεται να κατέβει στα Χανιά, για να βρει την υγειά του. Οι γιατροί του λένε ότι πρέπει να πάει στην Αθήνα για εγχείρηση καρδιάς. Ο Μανωλιός πάντοτε επαναλαμβάνει τη φράση: «Αυτό είναι για το καλό μου»!
Κάποια μέρα κάνει κάτι μικροψώνια, ξεχνιέται και βλέπει ότι πρέπει να τρέξει στο λιμάνι για να προλάβει το πλοίο. Απροσδόκητα σκοντάφτει σε μια πέτρα, πέφτει κάτω και σπάζει το δεξί του πόδι! Γρήγορα μεταφέρεται πάλι στο νοσοκομείο. Οι γιατροί τακτοποιούν το πόδι σε νάρθηκα και τοποθετούν τον Μανωλιό σε κάποιο κρεβάτι. Εδώ συνέχεια μονολογεί!
– Δοξασμένο τ’ όνομά Σου, Κύριε! Αυτό είναι για το καλό μου!
Μια νοσοκόμα ακούει το Μανωλιό, παραξενεύεται και περίεργα ρωτά.
– Ίντα ψουψουρίζεις, μπάρμπα;
– Να, κόρη μου, έσπασα το πρωί το πόδι μου και δοξάζω το Θεό, γιατί πιστεύω πως είναι για το καλό μου!
– Εκουζουλάθηκες, Μανωλιό; Έσπασες τον πόδα σου, έχασες το καράβι, επαδά θα μείνεις τουλάχιστον ένα μήνα! Όλα αυτά είναι για το καλό σου;
– Εγώ, κόρη μου, δεν στενοχωριέμαι καθόλου! Πιστεύω ότι όλα όσα δίνει ο καλός Θεός είναι για το καλό μας.
Την άλλη μέρα η ίδια νοσοκόμα τρέχει στο θάλαμο του αρρώστου.
– Μανωλιό! Μανωλιό!
– Ίντα φωνάζεις, αδελφή; Τρέχει τίποτε;
– Ναι, είσαι τυχερός άνθρωπος! Να πας ν’ ανάψεις μια λαμπάδα ίσαμε το μπόϊ σου!
– Γιάντα αδελφή; Ίντα ‘γινε;
– Δεν έμαθες τίποτε;
– Όϊ - Όϊ!
– Βούλιαξε στη Φαλκονέρα το «Ηράκλειο» (Δεκέμβριος 1962). Έχουν πνιγεί πολλοί άνθρωποι! Άγιο είχες, Μανωλιό, άγιο!
Ο Μανωλιός κάγκελο! Σταυροκοπιέται συνεχώς και μονολογεί.
Δοξασμένο τ’ όνομά Σου! Έσπασα το πόδι μου και γλίτωσα τη ζωή μου! Τώρα θάμουνα μακαρίτης!
Δεν στο ‘λεγα αδελφή; Δεν έχω δίκιο; Ό,τι δίνει ο Θεός είναι για το καλό μας!
(«Σ’ Ευχαριστώ», «Για το καλό μου», σελ. 151, 152)