Μάιος - Ιούνιος 2024
Ο Περουβιανός Ιερομόναχος του Αγίου Όρους, Συμεών de la Jara
Υπάρχει μια συγκλονιστική μαρτυρία από έναν Αγιορείτη, τον πατέρα Συμεών, που κατάγεται από το Περού.
Όταν ήταν μικρός, η μητέρα του στο Περού του έλεγε:
– Εσύ, όταν θα μεγαλώσεις, θα φορέσεις μαύρα. Δεν ξέρω τι θα είναι αυτά τα μαύρα. Θα ζήσεις σ’ ένα μέρος, που δεν θα είναι νησί, και μόνο με βάρκα θα πηγαίνεις εκεί.
Οι γονείς του, του μετέδιδαν την αίσθηση ότι δεν ήταν δικό τους παιδί, αλλά παιδί του Θεού.
Μεγάλωσε, σπούδασε και γύρισε όλον τον κόσμο. Πήγε και στο Παρίσι. Εκεί γνώρισε έναν Ορθόδοξο μοναχό, και ελκύστηκε στην Ορθοδοξία, γιατί ήταν Καθολικός. Διηγείται ο ίδιος το περιστατικό ως εξής:
Στο Παρίσι, μια μέρα συνάντησα σ’ ένα εστιατόριο έναν ορθόδοξο μοναχό που επρόκειτο ν’ αλλάξει ολόκληρη τη ζωή μου. «Η ορθοδοξία ανακεφαλαιώνεται σ’ αυτά τα λόγια», μου είπε. «Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος θεός κατά χάριν και μετοχήν. Και αυτό σημαίνει ότι έτσι όπως όταν βάλεις ένα σίδερο στη φωτιά το σίδερο γίνεται φωτιά δια της συμμετοχής στο πυρ, έτσι κι όταν ο άνθρωπος μετέχει του θείου πυρός γίνεται κι αυτός και πυρ και φως και θεός κατά χάριν». Αυτός μου είπε τότε ότι στην Ελλάδα υπάρχει μια χερσόνησος, όπου οι μοναχοί επαναλαμβάνουν το όνομα του Ιησού ώσπου να γραφτεί στις καρδιές τους. Τον ρώτησα τότε αν υπάρχουν ποιητές στην Ορθοδοξία και μου απάντησε ότι υπάρχουν πολλοί, κι ένας απ’ αυτούς είναι ο Άγιος Συμεών, ο Νέος Θεολόγος, που έγραψε ύμνους έρωτος για τον Θεό.»
Ταξίδεψε στο Άγιον Όρος κι εκεί ο Θεός έκαμε το θαύμα του! Βαπτίσθηκε, έγινε μοναχός με το όνομα Συμεών και αργότερα χειροτονήθηκε ιερεύς.
Ύστερα από αρκετά χρόνια, πήγε στην πατρίδα του, στο Περού, όπου κατήχησε και βάπτισε τη μητέρα του σε μια λίμνη. Τρεις φορές την έπιασε, την βούτηξε μέσα στο νερό και την σήκωσε. Μετά την τρίτη ανάδυση, σηκώθηκε η μητέρα του ψηλά και φορούσε έναν ωραιότατο λευκό χιτώνα, έμεινε για μια στιγμή ακίνητη… κι ύστερα έπεσε κάτω και λιποθύμησε.
Τα αδέλφια του, όρμησαν να τον λυντσάρουν, γιατί νόμισαν ότι την έπνιξε τη μάνα τους ο αδελφός τους, ο καλόγερος. Μόλις όμως πλησίασαν κοντά, άρχισε να σηκώνεται η γυναίκα και είπε τα εξής:
– Μετά την τρίτη κατάδυση και ανάδυση, όταν σηκώθηκα, άστραψε όλος ο τόπος και γέμισε όλος από φως, μια υπέρλαμπρη φωτοχυσία. Αυτό το φως με έντυσε με ενδύματα ολόχαρα, ολοφώτεινα, ολόλαμπρα. Αυτό το φως μπήκε και μέσα μου, με πλημμύρισε ολόκληρη, με έπνιξε, με κατέφαγε, με εξαΰλωσε, μέσα και έξω και με έκανε κυριολεκτικά φωτοφόρο.
Ήταν δε τόσο δυνατό το φως και τόσο δυνατή η συγκίνησης που την κυρίευσε από αυτήν την πλημμύρα της φωτοχυσίας, που δεν άντεξε και λιποθύμησε.
Αυτά τα διηγείτο ο ίδιος ο πατήρ Συμεών, σε ευλαβείς προσκυνητές.
Να τα θαύματα, πού γίνονται στο Μυστήριο του αγίου Βαπτίσματος.
(Πηγή: «Γνώσις και βίωμα της Ορθοδόξου Πίστεως»,
π. Στεφάνου Κ. Αναγνωστοπούλου)
Μάρτιος - Απρίλιος 2024
Κατέβηκε Στο Τέρμα Γι' Αυτόν!
Ο Αλέξης θα κατέβαινε στην επόμενη στάση. Όμως ένα απότομο φρενάρισμα ταρακούνησε όλους μέσα στο λεωφορείο και μία βλαστήμια ακούστηκε από το στόμα του οδηγού. Βλασφήμησε το όνομα του Χριστού, καθώς βιαστικός διαβάτης πετάχτηκε μπροστά του στο δρόμο για να προλάβει στη στάση το λεωφορείο που πλησίαζε. Κι ο οδηγός νευρίασε.
Οι επιβάτες φαίνονταν ανενόχλητοι. Ο Αλέξης όμως προβληματίστηκε έντονα. Θα μπορούσε να μιλήσει αυτός; Κι αν βρει το μπελά του; Αν χλευαστεί από τους άλλους και γελοιοποιηθεί;
Έφτανε η στάση στην οποία θα κατέβαινε. Έπρεπε να βιαστεί να προλάβει το μάθημα. Όμως ο Αλέξης κοντοστάθηκε και αποφάσισε να κατέβει στο τέρμα. Εκεί θα πλησιάσει τον οδηγό, που θα είναι μόνος, για να του μιλήσει... Και ας χάσει το μάθημα στο Φροντιστήριο.
Αυτό και έγινε. Όταν κατέβηκε και ο τελευταίος επιβάτης, ο Αλέξης τόλμησε και πλησίασε τον οδηγό.
– Οδηγέ μας, κουράζεστε πολύ για μας στους δρόμους τόσες ώρες. Έχετε τόσο μεγάλη ευθύνη. Σας ευχαριστούμε! Όμως, επιτρέψτε μου να σας πω κάτι. Στη δύσκολη ώρα που πετάχτηκε μπροστά σας ο άνθρωπος στο δρόμο, είπατε κάτι που δεν έπρεπε να ακουστεί.
– Ω! Ναι! Βλασφήμησα. Το κατάλαβα. Δεν το εννοούσα. Ξέρω πως είναι βαρύ το αμάρτημα. Σ’ ευχαριστώ φίλε μου. Δεν θα το ξαναπώ.
Ο Αλέξης γλυκοχαιρέτησε τον άγνωστο οδηγό και του έδωσε μία εικονίτσα της Παναγίας της Πορταΐτισσας που είχε πάνω του. Οδηγός χαμογέλασε ευτυχισμένος. Έπειτα ο Αλέξης έτρεξε να προλάβει το μπροστινό λεωφορείο να γυρίσει πίσω. Ένιωσε τόσο μεγάλη χαρά για την ομολογία του για το Χριστό!
Κατέβηκε στο τέρμα γι’ Αυτόν!
Πηγή: Περιοδικό, ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ, Τ. 880
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2024
Η Δύναμη Των Λογισμών
Δυο φίλοι σπούδαζαν στην Αγγλία, ο ένας Θεολογία κι ο άλλος Ιατρική. Όταν τελείωσαν πήγαν στην Αυστραλία για να εργασθούν. Ο Θεολόγος έγινε ιερέας και ποίμαινε μια περιοχή. Με την χάρη της ιεροσύνης και την δυνατή του πιστή ό,τι ζητούσε από τον Θεό το έπαιρνε.
Σιγά-σιγά όμως, και δίχως να το καταλάβει, εισχώρησαν λογισμοί υπεροψίας μέσα του, μιας και ο Θεός τον άκουγε τόσο πολύ. Και κάποια στιγμή κατάλαβε ότι μέσα του φώλιαζε πολύς θυμός όταν κάποιος τον προσέβαλε και γι’ αυτό επιθυμούσε ο άλλος να πεθάνει. Και όλως παραδόξως παρατήρησε ότι αρκετός κόσμος απ’ αυτούς που επιθυμούσε να πεθάνουν, γιατί τον πρόσβαλαν, πέθαινε. Οι γιατροί αδυνατούσαν να βρουν τα αίτια όλων αυτών των ξαφνικών και αναίτιων θανάτων.
Κάποια στιγμή κλήθηκε και ο φίλος του ο γιατρός να γνωματεύσει. Επειδή ούτε αυτός δεν μπόρεσε να βρει τα αίτια τόσων ξαφνικών θανάτων, πήγε στον φίλο του τον ιερέα να του πει το πρόβλημα και πόσο στενοχωρημένος είναι με όλα αυτά.
Αυτός μόλις τον άκουσε, αμέσως του λέει:
«Εγώ είμαι η αιτία. Έτσι κι έτσι έγινε.»
Τρόμαξε ο φίλος και του είπε:
«Σε παρακαλώ, έχω γυναίκα και παιδιά, μη μου το κάνεις και σε μένα αυτό.»
Και θαύμασε ο γιατρός πόση δύναμη έχει ο διάβολος και οι διαβολικοί λογισμοί μας. (Από το βιβλίο του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα).
Με βάση τα παραπάνω σκεφτόμαστε και καταλαβαίνουμε, ότι με τον κακό δαιμονικό λογισμό μπορούμε να βλάψουμε κάποιον, ενώ με τον καλό λογισμό μπορούμε να σώσουμε κάποιον άλλον, με την πίστη δηλαδή στο Θεό και την αγάπη. Διότι, εάν ο διάβολος που έχει αιχμαλωτίσει τον άνθρωπο με το πάθος του θυμού και του εγωισμού, φέρνει τέτοια καταστροφικά αποτελέσματα, πόσο μάλλον ο Θεός μπορεί να ευλογεί και να σώζει και να ελευθερώνει και να θεραπεύει τους ανθρώπους για τους οποίους διατηρούμε καλούς λογισμούς και προσευχόμαστε γι’ αυτούς.
(Κ. Γεννάδης)
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2023
Ο σταυρός του Χριστού έσωσε, σώζει και θα σώσει τον κόσμο
Ο Εμμανουήλ, ένας Ορθόδοξος Χριστιανός από την ενορία του Αγίου Νεκτάριου της Γκόμα, στο Ανατολικό Κονγκό, αφηγείται το θαύμα που βίωσε στις 30/08/2023.
Πολύ νωρίς το πρωί, τα ξημερώματα, στη γειτονιά του Εμμανουήλ, πατέρα του μικρού Νικηφόρου (ενός έτους, του επίσης βαφτισμένου Ορθόδοξου) βρέθηκε περικυκλωμένη από μια τεράστια στρατιωτική δύναμη. Οπλισμένοι στρατιώτες. Στόχος τους: να καταπνίξουν μια μεγάλη διαδήλωση εναντίον της κυβέρνησης από μεγάλες ομάδες πατριωτών που προετοιμαζόταν σε μια συγκεκριμένη μεγάλη αίθουσα της Γκόμα.
Με την ανατολή του ηλίου οι στρατιώτες έριξαν σφαίρες προς πάσα κατεύθυνση, έκαψαν το σπίτι - την αίθουσα όπου βρίσκονταν οι πατριώτες, λίγα μέτρα μακριά από τον Ιερό Ναό του Αγίου Νεκταρίου στη Γκόμα. Πυροβόλησαν και σκότωσαν περισσότερους από 100 ανθρώπους (σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες), συνέλαβαν αρκετούς και άφησαν πολλούς βαριά τραυματισμένους, που πάλευαν μεταξύ ζωής και θανάτου.
Ο Εμμανουήλ, περνούσε κι αυτός από εκεί, και συνελήφθη αμέσως. Τoν έδεσαν και τον πέταξαν άγρια σε ένα από τα στρατιωτικά φορτηγά. Όλοι όσοι συνελήφθησαν εκείνη την ημέρα δεν επέστρεψαν ποτέ, με εξαίρεση τον Εμμανουήλ! Τους έριξαν όλους στη φυλακή και κανείς δεν ξέρει ποια είναι η τύχη τους!
Αλλά τί συνέβη με τον Εμμανουήλ; Όταν τους έβγαλαν από το φορτηγό για να τους ρίξουν στη φυλακή, ο Εμμανουήλ είπε στους στρατιώτες: «Ακούστε με, ακούστε με, δεν ήμουν εκεί στην αίθουσα. Δεν βρισκόμουνα εκεί όπου οι άνθρωποι ήθελαν να διαδηλώσουν αυτή την Τετάρτη 30/08/2028 ενάντια στην κυβέρνηση. Δεν είμαι καν αντάρτης. Είμαι Ορθόδοξος Χριστιανός. Κοιτάξετε, φοράω τον σταυρό της βάπτισής μου στον λαιμό μου. Όταν άκουσαν ότι είναι Χριστιανός Ορθόδοξος και βλέποντας τον σταυρό που φορούσε στο λαιμό του, τον έλυσαν και τον έβγαλαν έξω, και επέστρεψε σπίτι του, περνώντας από την Εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου για να προσκυνήσει και να πει ένα ευχαριστώ στον Άγιο, που τον έσωσε και από τον θάνατο και από τη φυλακή. Όλοι οι άνθρωποι που άκουσαν αυτό το θαύμα στην Γκόμα είπαν: «Μέγας είναι ο Θεός των Ορθοδόξων».
Αλλά αν μου επιτρέπεται, να κάνω και εγώ τρία προσωπικά μου σχόλια.
Το πρώτο: Βλέπουμε και καταλαβαίνουμε γιατί όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, από τον Άγιο Αντώνιο τον Μέγα (356) μέχρι και τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη (1994) μιλούσαν για τη δύναμη του σταυρού και την ανάγκη οι πιστοί να φοράνε τον σταυρό στο λαιμό τους. Ο τρόπος με τον οποίο δρα και ενεργεί ο σταυρός κατά του διαβόλου είναι πέρα από την κατανόηση των ανθρώπων.
Το δεύτερο: Δοξάζουμε τον Θεό, γιατί οι άνθρωποι στο Ανατολικό Κονγκό, όποια και αν είναι η ψυχική τους κατάσταση, όταν ακούν για την Ορθόδοξη Εκκλησία, έχουν σεβασμό. Βλέπουν την Ορθόδοξη Εκκλησία να ταΐζει εκατοντάδες φτωχά και άπορα παιδιά σχεδόν καθημερινά, βλέπουν την Ορθόδοξη Εκκλησία να χτίζει ιερούς ναούς και άλλα κτίρια από το μηδέν και αυτό σε λίγους μήνες.
Και το τρίτο σχόλιο είναι ότι ο Εμμανουήλ είναι βοηθός οδηγός του τρικύκλου μας που φέρνει νερό και άμμο για την κατασκευή του Ναού του Αγίου Νεκταρίου και του Ναού του Αγίου Παϊσίου. Υπηρετούσε τους Αγίους. Να που ήλθε η ώρα και οι καλοί μας Άγιοι του Θεού να «τον υπηρετήσουν» με τις θείες πρεσβείες και τις γρήγορες επεμβάσεις τους. Οι Άγιοι μας Νεκτάριος και Παΐσιος δεν ξέχασαν τη θυσία του Εμμανουήλ, όταν βρέθηκε σε αδιέξοδο. Οι Άγιοι έκαναν το θαύμα τους, ώστε να βρεθεί κοντά στη γυναίκα του και τον μικρό του Νικηφόρο.
Ευχαριστούμε πολύ τον Χριστό, την Υπεραγία Θεοτόκο, τον Άγιο Νεκτάριο και τον Άγιο Παΐσιο για αυτό το θαύμα της σωτηρίας του Εμμανουήλ μας. Δόξα τω Θεώ!
Αρχιμ. Τιμόθεος Ntumba, Πατριαρχικός Επίτροπος
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2023
«Δεν φοβάμαι! Ο Θεός είναι μαζί μου»
Ακόμα και τα ποντοπόρα πλοία, τα μεγάλα σα βουνά πλεούμενα, τρομάζουν όταν διαπλέουν τον απέραντο Ατλαντικό ωκεανό. Και όμως ένας τολμηρός θαλασσοπόρος, ο Τομ Μακλήν, αποφασίζει να περάσει την τρομερή αυτή υδάτινη μάζα μ’ ένα τρίμετρο καραβάκι. Ακούτε τί γράφει στο ημερολόγιό του:
«Έχω μόλις διασχίσει το ένα τέταρτο της διαδρομής. Όλα φαίνονται ότι τελειώνουν σύντομα και τόσο άδοξα. Στο ημερολόγιό μου γράφω «φρίκη, φρίκη, φρίκη». Όλα τα πανιά έχουν καταστραφεί. Το ένα το άρπαξε ένας δυνατός ανεμοστρόβιλος και το πέταξε σαράντα γυάρδες μακριά. Τα τεράστια σαν βουνά κύματα σκεπάζουν το μικρό μου «καρυδότσουφλο», που έχει μάκρος τρία μέτρα περίπου. Ζαλίζομαι, έχω εφιάλτες! Προσπαθώ να διατηρώ τις αισθήσεις μου. Αισθάνομαι τρομερούς πόνους σ’ όλο το σώμα από τα σκαμπανεβάσματα. Σ’ αυτό το εφιαλτικό διάστημα γράφω στο ημερολόγιο μου: Δεν φοβάμαι! Ο Θεός είναι δίπλα μου!»
Αν και τα κύματα του Ατλαντικού είναι βουνά θεόρατα, αν και απειλούν ν’ αναποδογυρίσουν και να βουλιάξουν το μικρό μου πλεούμενο, αν και ο άνεμος έχει αρπάξει όλα τα πανιά μου, αν και ουρλιάζει η πλάση γύρω μου, εγώ διατηρώ βουνά πίστεως στο Θεό! Χορεύει στα κύματα η τρίμετρη βάρκα μου, δεν χορεύει η καρδιά μου! Ηρεμία απόλυτη στο εσωτερικό μου! Ήρεμα γράφω μέσα σ’ αυτή την κοσμοχαλασιά. Δεν φοβάμαι! Ο Θεός είναι δίπλα μου»!
Τελικά σώθηκε ο πιστός Μακλήν και έφτασε σώος και ασφαλής στον προορισμό του.
(Από το βιβλίο, Σ’ ευχαριστώ για τον πόνο, Θεόδωρος Κ. Βγόντζας, σελ. 150, 151)