Ιούλιος - Αύγουστος 2023
Ειρήνη στην Οικογένεια
Δεν είναι εύκολο να ζει κανείς μέσα στην οικογένεια, όταν υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, αντιλήψεις και κοσμοθεωρίες. Χρειάζεται να υπάρχει μία σύμπνοια, μία ομόνοια. Οι περισσότερες οικογένειες δεν τα έχουν αυτά, αλλά προσπαθούν να τα καλλιεργήσουν. Χρειάζεται η αρετή της υπομονής, της επιμονής, της ταπείνωσης και της προσευχής.
Ο άνθρωπος που θέλει να εμπιστευτεί τη ζωή του στον Θεό και να ανοιχτούν τα μάτια της ψυχής του, μπορεί να στραφεί στον Χριστό. Εκεί θα καταλάβει ότι δεν είναι θέμα επιβολής. Ιδιαίτερα εμείς οι γονείς θεωρούμε ως δεδομένο ότι πρέπει να είμαστε αυταρχικοί απέναντι στα παιδιά μας, γιατί ξέρουμε ποιο είναι το καλύτερο γι’ αυτά. Ομοίως οι σύζυγοι, οι άντρες, θεωρούν πως έχουν το πάνω χέρι, πώς είναι η κεφαλή του σπιτιού και ότι εκείνοι πρέπει να ορίζουν πώς πρέπει να λειτουργεί η οικογένεια.
Σύμφωνα με το Ευαγγέλιο και την Ορθοδοξία η οικογένεια δεν είναι τίποτε άλλο παρά η προεικόνιση της αληθινής σχέσεως του ίδιου του ανθρώπου με όλη την ανθρωπότητα, με τον Θεό. Ο Θεός είναι αυτός ο οποίος δημιούργησε τα πάντα. Είναι η κατεξοχήν Αλήθεια, είναι το κατεξοχήν Φως. Και όμως δεν έρχεται σε μας με αυταρχισμό ώστε να επιβάλει το θέλημά Του. Αντίθετα καλεί τον καθέναν να Τον δεχτεί και να Τον ακολουθήσει με την ελεύθερη βούλησή του. Δεν επιβάλλεται σε κανέναν.
Ούτε εμείς, λοιπόν, μέσα στην οικογένεια μπορούμε να επιβάλουμε προς τον οποιονδήποτε το οτιδήποτε. Το θέλημα του Θεού πραγματοποιείται όταν δεν υπάρχει επιβολή, όταν υπάρχει συμφωνία. Η επιβολή εξαφανίζεται όταν υπάρχει ο σεβασμός στη διαφορετική άποψη του άλλου, όταν γίνεται κατανοητό το γεγονός ότι ο κάθε άνθρωπος μέσα στην οικογένεια είναι εικόνα Θεού. Χρειάζεται να κατανοήσουμε πως ακόμα και το μικρό μωρό είναι εικόνα του Θεού. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Χριστός εικονίζεται σαν το μικρό παιδί μέσα στην αγκαλιά της μητέρας του, της Παναγίας μας, γιατί και το κάθε μωρό είναι ο Χριστός. Δεν έχει σημασία η ηλικία. Σημασία έχει ότι είναι ένα πρόσωπο, για το οποίο ο Χριστός έγινε άνθρωπος, σταυρώθηκε και αναστήθηκε για να μπορέσει και αυτός ο άνθρωπος να μετέχει στην αιωνιότητα μαζί με τον Χριστό, στη βασιλεία του Θεού.
Μόνον έτσι μπορεί λοιπόν να έρθει η ειρήνη μέσα στο σπίτι. Οι επιτυχίες και οι αποτυχίες των μελών της οικογένειας είναι δευτερεύουσας σημασίας. Προηγείται η ειρήνη, η αγάπη, η επιθυμία για συνύπαρξη. Έχει αποδειχθεί μέσα στους αιώνες πως ο ευτυχισμένος άνθρωπος δεν είναι εκείνος που έχει πολλά, αλλά εκείνος όμως που έχει ειρήνη. Και όλα αυτά περικλείονται σε μία λέξη, την αγάπη και μάλιστα την αγάπη του Χριστού, την αγάπη όπου ένας θυσιάζεται για τον άλλο. Ας το δοκιμάσουμε, ζητώντας παράλληλα την δύναμη του Χριστού στην οικογένειά μας.
Αντώνιος Βοναζούντας, Κατηχητής
Μαΐος – Ιούνιος 2023
Προσευχή Για Τα Παιδιά Μας
Παρακάτω αναφέρουμε μία ευλογημένη προσευχή του Αγίου Πορφυρίου για τα παιδιά.
«Κύριε, κάνε μας καλύτερους γονείς. Δίδαξέ μας να καταλαβαίνουμε τα παιδιά μας. Να ακούμε υπομονετικά ό,τι έχουν να μας πουν και να απαντάμε ευγενικά, όταν μας ρωτούν. Προφύλαξέ μας από τον κίνδυνο να φερόμαστε απότομα. Βοήθησέ μας, να μην πληγώνουμε τα αισθήματά τους. Βοήθησέ μας, να μην τραυματίζουμε τη φιλοτιμία τους, να μην τα τιμωρούμε σε ώρες εξάψεως και θυμού. Φώτισέ μας να τα νουθετούμε με ηρεμία και πραότητα και σε κάθε στιγμή να τα εμπνέουμε με το παράδειγμά μας. Κάνε μας να παραβλέπουμε τα μικρά και ασήμαντα σφάλματα των παιδιών μας και βοήθησέ μας να κοιτάζουμε τα προτερήματά τους και τα καλά έργα που κάνουν. Δώσε μας την κατάλληλη λέξη για έναν δίκαιο έπαινο. Βοήθησέ μας να τους συμπαραστεκόμαστε, να τους φερόμαστε όπως ταιριάζει στην ηλικία τους και να μην έχουμε υπερβολικές απαιτήσεις από αυτά. Να τα βοηθάμε στην πραγμάτωση όλων των καλών τους επιθυμιών. Κάνε μας καλούς και δίκαιους, συνετούς και κοινωνικούς. Κάνε μας να είμαστε αγαπητοί και να τους προσφέρουμε ένα αληθινό χριστιανικό παράδειγμα. Κάνε Κύριε, με τη ζωή μας και όλες τις εκδηλώσεις μας, να τους δείχνουμε τον δρόμο που οδηγεί σε Σένα.
Κύριε, τα παιδιά μας καθημερινά ρίχνονται σε ένα ωκεανό από παγίδες, κινδύνους, και πειρασμούς. Προστάτευέ τα Κύριε, από όλες αυτές τις καθημερινές παγίδες. Από κάθε κίνδυνο και πειρασμό που εκτοξεύεται στην ευγενική ψυχούλα τους από τον πονηρό, από κάθε δολιότητα και διαφθορά, από κάθε βρώμικο, αισχρό και χυδαίο, που δυστυχώς η κοινωνία μας τους προσφέρει. Κύριε, η προστασία που μπορούμε εμείς οι γονείς να τους προσφέρουμε, είναι ανεπαρκής. Τα εναποθέτουμε Στα δικά Σου χέρια, στη δική σου προστασία στη δική Σου Σκέπη, και στη δική Σου Πανσοφία. Προστάτευέ τα, Κύριε. Καθοδήγησέ τα. Περιφρούρησέ τα, και διαφύλαξέ τα, από οποιονδήποτε κίνδυνο παραμονεύει, στην επόμενη στροφή της ζωής τους, για να τα τυλίξει στα πλοκάμια του. Κύριε, Εσύ γνωρίζεις πόσο ευάλωτες, μα και ευγενικές είναι οι ψυχές των παιδιών μας. Μην τα εγκαταλείπεις, και μην τα αφήνεις μόνα, μέσα στην τρικυμισμένη θάλασσα των πειρασμών της καθημερινότητάς τους».
Ο Θεός μας έχει δώσει μία μοναδική εξουσία και επιρροή επάνω στα παιδιά μας. Έχουμε το προνόμιο και την ευθύνη να σχεδιάσουμε το μέλλον. Τα λόγια μας παίζουν σημαντικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία. Όταν τα διορθώνουμε για κάτι, να μην τους λέμε ότι δεν κάνουν τίποτα σωστό. Ας διαλέγουμε επίτηδες να πούμε κάτι θετικό προς αυτά, για καθώς θα προσευχόμαστε καθημερινά γι’ αυτά στο Χριστό, Αυτός θα αναπληρώνει τα κενά των αποτυχιών μας και θα μας δώσει τη δύναμη να τα πηγαίνουμε καλύτερα κάθε μέρα.
Μάρτιος - Απρίλιος 2023
Μάθε Να Συγχωρείς
Η μεγαλύτερη καταστρεπτική δύναμη για την οικογένεια είναι ο εγωϊσμός. Πολλές οικογένειες διαλύονται από εγωϊσμό. Όταν ο εγωϊσμός του ενός από τους δύο συζύγους πληγώνεται, τότε αρχίζουν οι διαμάχες, ανοίγονται καινούργιες πληγές που μπορεί για χρόνια να μένουν αγιάτρευτες και το αντρόγυνο αν και ζει μαζί, έχει χωρίσει ψυχικά και συναισθηματικά.
Ο σοφός σύζυγος, άνδρας ή γυναίκα, προλαμβάνει κάθε κακό που μπορεί να φέρει ο εγωϊσμός του συντρόφου του. Όταν συμβαίνει θεληματικά ή άθελα να θίξει τον εγωϊσμό του αγαπημένου του συντρόφου, τότε πρέπει να συνέλθει αμέσως και να κάνει επανόρθωση, ζητώντας συγνώμη.
Η Αγία Γραφή λέει: «όποιος κρύπτει παράβασίν ζητεί φιλίαν, αλλ’ όστις επαναλέγει το πράγμα, χωρίζει τους στενότερους φίλους». Στο χωρίο αυτό, ο Λόγος του Θεού μας μιλάει για δύο αλήθειες:
Πρώτον: Όποιος κρύβει την παράβαση, δηλαδή κάποιο μικρό κακό, όποιος παραβλέπει και δεν εκθέτει το αγαπητό του πρόσωπο, ζητάει φιλία, καλές σχέσεις. Αν θέλουμε να ξεσκεπάσουμε κάποιον και είμαστε ειλικρινείς, θα πρέπει να ξεσκεπάσουμε τον εαυτό μας. Όταν όμως δεν ξεσκεπάζουμε τον εαυτό μας, αλλά τον δικαιολογούμε, γιατί να μην δικαιολογούμε και το αγαπητό μας πρόσωπο; Ποιος από μας είναι τέλειος; Βλέποντας τις δικές μας αδυναμίες, πρέπει να είμαστε επιεικείς και προς τους άλλους, ιδιαίτερα δε προς το σύντροφό μας.
Δεύτερον: Όποιος επιμένει να επαναλαμβάνει ξανά και ξανά το κακό που έκανε κάποιος άλλος, αυτός γίνεται αιτία να χωρίσουν και οι πιο στενοί φίλοι. Ο δεσμός του γάμου, που είναι ο πιο στενός δεσμός δύο ανθρώπων που ήταν άγνωστοι μεταξύ τους για πολλά χρόνια πριν παντρευτούν, πρέπει να είναι παραμένει στενός και μάλιστα θα γίνεται στενότερος, όταν οι σύζυγοι μάθουν να συγχωρούν, να ξεχνούν και να μην αναφέρουν ο ένας τα παραπτώματα του άλλου. Αυτό βέβαια είναι πολύ δύσκολο, όχι όμως και ακατόρθωτο.
Ο σοφός σύντροφος που θέλει να διατηρήσει και να μεγαλώσει το δεσμό με το σύντροφό του, αφήνει κατά μέρος τον εγωϊσμό του, προσπαθεί να ξεχάσει και συνεχώς να ξεχνάει και έτσι πετυχαίνει να κερδίζει μια ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή. Πάλι το τονίζουμε. Δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς λάθη και μάλιστα χωρίς «χοντρά λάθη». Όπως συγχωρούμε στον εαυτό μας τα λάθη μας και δεν θέλουμε να τα θυμόμαστε, έτσι πρέπει να συγχωρούμε και να μην θυμόμαστε και τα παραπτώματα του αγαπημένου μας συζύγου. Και ο καλός Θεός που βλέπει τη συγχώρησή μας αυτή, μας συγχωρεί (όπως αναφέρεται και στην Κυριακή προσευχή: «Και άφες ημίν τα οφελήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών») και εμάς και ευλογεί ιδιαίτερα τη συζυγική μας ζωή.
Μιχάλης Κανταρτζής
Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2023
Τα Νιόπαντρα Ζευγάρια
Ο Θεός από την αρχή της δημιουργίας του αντρόγυνου, έδωσε ρητή εντολή να ζει μόνο του και ανεξάρτητο. Συγκεκριμένα είπε: «Θα εγκαταλείπει ο άντρας τον πατέρα του και τη μητέρα του και θα ενώνεται με τη γυναίκα του. Θα γίνονται ένας άνθρωπος (και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν)» (Γεν. 2:24).
Ο Κύριος ορίζει στους νιόπαντρους να αφήσουν τους γονείς τους. Στο παραπάνω χωρίο, το τονίζει ιδιαίτερα για τον άντρα. Οι σύζυγοι, λοιπόν, ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια του γάμου τους, πρέπει να μένουν μόνοι τους για να γνωριστούν καλύτερα, ν’ αφοσιωθούν ο ένας στον άλλο και να μάθουν να λύνουν τα προβλήματά τους μόνοι τους.
Όλοι μας γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι, δύο άτομα από διαφορετικές οικογένειες, με διαφορετικές συνήθειες και νοοτροπία, διαφορετική ανατροφή και συμπεριφορά στην οικογένεια, να μπορέσουν να ενωθούν και να έρθουν πιο κοντά καθώς περνούν τα χρόνια. Είναι λοιπόν απαραίτητο τα νιόπαντρα ζευγάρια να μένουν μόνα.
Την εντολή αυτή του Κυρίου δεν την καταλαβαίνουν πολλές φορές οι γονείς του ζευγαριού. Σε πολλές περιπτώσεις, η νιόπαντρη γυναίκα έχει συνηθίσει να είναι συνδεδεμένη με κάποιον από τους γονείς της. Ιδιαίτερο πρόβλημα στο θέμα αυτό έχει η μητέρα του ζευγαριού. Θέλει να συνεχίσει να έχει τον πρώτο λόγο και να υπερασπίζεται το γιό της ή την κόρη της. Αυτό δημιουργεί μεγάλα προβλήματα, που σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν οδηγήσει μέχρι το διαζύγιο.
Η ανάμειξη των γονιών στα νιόπαντρα ζευγάρια μπορεί να δικαιολογηθεί κάπως όταν ο ένας εξασκεί βία εναντίον του άλλου και ο άλλος δεν είναι σε θέση να αντιδράσει. Επίσης η ανάμειξη των γονιών μπορεί να δικαιολογηθεί μόνον όταν ζητηθεί η γνώμη τους, χωρίς την απαίτηση βέβαια να γίνει αποδεκτή.
Ένα πολύ συνηθισμένο πρόβλημα παρουσιάζεται όταν οι γονείς, ή ένας από αυτούς χρειάζεται την φροντίδα του ζευγαριού. Στην περίπτωση αυτή, θα πρέπει να έχει γίνει σχετική συμφωνία πριν από τον γάμο του ζευγαριού. Δεύτερον, θα πρέπει οι γονείς που μένουν με το ζευγάρι να έχουν σοφία, ώστε να μην ανακατεύονται στις υποθέσεις, στα προβλήματα και στους καυγάδες του ζευγαριού.
Τα ζευγάρια που χαρακτηρίζονται από χριστιανικές αρχές έχουν το ιδιαίτερο προνόμιο να φωτίζονται από τον Κύριο, να παίρνουν δύναμη από Αυτόν, να αναπτύσσουν «θεία υπομονή» και με «φόβο Κυρίου» να λύνουν τις διαφορές τους. Τέτοια ζευγάρια ζούν ειρηνικά, είτε με τους γονείς, είτε χωρίς τους γονείς τους.
Μιχάλης Κανταρτζής
Νοέμβριος – Δεκέμβριος 2022
Ο Σκοπός Του Θεού Για Την Οικογένεια
Για να μπορέσει μια οικογένεια να έχει μια επιτυχή ζωή, πρέπει να ακολουθήσει το σχέδιο του Θεού, που Αυτός έθεσε πρότυπο για την οικογένεια.
Ένας βασικός σκοπός για την οικογενειακή ζωή είναι η συντροφιά. Η συντροφιά ή η βαθιά συσχέτιση μεταξύ ενός συζύγου και μιας συζύγου, συμπεριλαμβάνει το να γίνουν οι δυο τους «μία σάρκα» με την σεξουαλική τους σχέση, που είναι δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Διαβάζουμε στην Αγία Γραφή στο Βιβλίο της Γέννησης: «Δια τούτο θα αφήσει ο άνθρωπος τον πατέρα αυτού και τη μητέρα αυτού και θα προσκολληθεί εις την γυναίκα αυτού και θα είναι οι δύο εις σάρκα μίαν» (Γένεσις 2:24). Ο Ιησούς Χριστός επίσης αναφέρει στη διδασκαλία του την ένωση αυτή σε μία σάρκα (Ματθ. 19: 1-6).
Η οικογένεια υπάρχει για να εφοδιάσει τα άτομά της, μεταξύ των άλλων, και με την συντροφιά. Η θερμή αυτή συσχέτιση μεταξύ ενός αντρόγυνου είναι μία από τις απαντήσεις και λύσεις του Θεού για το τρομερό ερώτημα και δίλλημα της μοναξιάς, μια από τις μεγαλύτερες κοινωνικές αρρώστιες της εποχής μας.
Ένας άλλος σκοπός ύπαρξης της οικογένειας είναι η διαιώνιση του είδους, του ανθρώπινου γένους. Η Αγία Γραφή διδάσκει σαφέστατα, ότι ένας λόγος για τη δημιουργία της οικογένειας και της βαθιάς σχέσης μεταξύ του ζευγαριού είναι να φέρουν στον κόσμο παιδιά: «Και ευλόγησε αυτούς και είπε προς αυτούς ο Θεός. Αυξάνεσθε και πληθύνεστε και γεμίσατε την γην και κυριεύσατε αυτήν». (Γεν. 1:28, Ψαλμ. 127: 3-6).
Η τρίτη πτυχή ή σκοπός, που είναι εξίσου σπουδαίος με τους άλλους δύο για την ύπαρξη της οικογένειας, είναι να αναθρέψει και να φροντίσει τα μέλη της. Ένα από τα πιο σημαντικά χωρία της Αγίας Γραφής βρίσκεται στην επιστολή του Απ. Παύλου προς Τιμόθεο (Α΄ Τιμοθ. 5:8): «Όταν ένας δεν φροντίζει για τους δικούς του και μάλιστα για τα μέλη της οικογενείας του, αυτός έχει αρνηθεί την πίστη του και είναι χειρότερος από έναν άπιστο.»
Επομένως βλέπουμε, ότι από τη μια μεριά ευλόγησε την σεξουαλική σχέση μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας στα πλαίσια του γάμου για απόλαυση και διαιώνιση του είδους, αλλά από την άλλη πλευρά ο Θεός αναθέτει στην οικογένεια την ευθύνη για τα μέλη της, δηλαδή πώς να τα βοηθήσει να μεγαλώσουν, όχι μόνον σωματικά, αλλά και ψυχικά και πνευματικά.
Μιχάλης Κανταρτζής