Ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν είχαμε τόσους «ζωντανούς νεκρούς», τόσους ψυχοπαθείς, τόσους κατσούφηδεςκαι δύστροπους και τόσους δύσκολους ανθρώπους.
Η αιτία της άσχημης αυτής κατάστασης του ανθρώπου λέγεται ότι βρίσκεται στην πολυσύνθετη, κουραστική και αγχώδη ζωή μας. Η πραγματική όμως αιτία δεν είναι αυτή. Η αιτία βρίσκεται στο γεγονός ότι ο άνθρωπος που δημιουργήθηκε για να ζει με τον Θεό, όπως λέει ο ιερός Αυγουστίνος, εγκατέλειψε τον Θεό και ζει παθητικά και επαναστατικά μακριά Του, έκανε τον εαυτό του θεό, τον λάτρεψε και τον λατρεύει και προσπαθεί να τον κάνει ευτυχισμένο προσθέτοντας ανέσεις και υλικά αγαθά. Επειδή όμως ο άνθρωπος πλάστηκε «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Θεού» (Γεν.1:27), δεν είναι δυνατόν ποτέ να ζήσει ευτυχισμένος μένοντας μακριά Του και γεμίζοντας τη ζωή του μόνο με γήινα αγαθά.
Η ευτυχία, η χαρά και η ικανοποίηση στη ζωή, αυτά που πραγματικά γεμίζουν τον άνθρωπο, δεν είναι υλικά πράγματα. Μάλιστα, όσο πιο πολλά αγαθά αποκτά ο άνθρωπος, τόσο πιο δυστυχισμένος γίνεται. Κι αυτό, γιατί βρίσκεται μακριά από τον Θεό. Καθώς ζει χωρισμένος από Εκείνον, ζητά να γεμίσει τη ζωή του με αγαθά που είναι ξένα προς το θέλημα του Θεού και ανίκανα να του δώσουν μόνιμη χαρά.
Ακόμα και όταν στραφεί στον κόσμο των γραμμάτων, των τεχνών, της επιστήμης και της φιλοσοφίας, αυτό που λέμε «χώρο του πνεύματος», πάλι παραμένει αθεράπευτος, δυστυχισμένος και μόνος. Η μοναδική λύση είναι να δεχτεί την προσφορά του Δημιουργού του, που τον ελευθερώνει ολοκληρωτικά και μόνιμα απ’ όλα τα δεσμά και βάρη της ζωής. Ο Θεός που δημιούργησε τον άνθρωπο είναι ο μόνος που ξέρει από τι πάσχει και είναι ο μόνος που μπορεί να τον βοηθήσει.
Η λύση του προβλήματος της ζωής είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Θεάνθρωπος. Είναι Αυτός που πλήρωσε στο Σταυρό για όλα τα δεινά του ανθρώπου. Το απολυτρωτικό και σωτήριο έργο του Ιησού Χριστού στο σταυρό είναι το μόνο που μπορεί να του χαρίσει μια νέα ζωή.
Όποιος ταπεινά, ειλικρινά και με μεγάλη σοβαρότητα αναγνωρίζει την αποτυχία του να ζήσει σωστά μακριά από τον Θεό, μετανοεί γι’ αυτό και με πίστη ζητάει ο Πατέρας Θεός να τον συγχωρήσει και να τον δεχθεί, αυτός γίνεται από τον Θεό ένας καινούργιος άνθρωπος. Ένας άνθρωπος με καινούργια καρδιά, με καινούργιο μυαλό, με καινούργια θέληση, με καινούργια ζωή. Τα παλιά φεύγουν, όλα γίνονται καινούργια (Β’ Κορινθ. 5:17).
Ο νέος αυτός άνθρωπος του Χριστού, συμμετέχει όπως ποτέ άλλοτε στη ζωής της Εκκλησίας, απολαμβάνοντας τις ευλογίες της πνευματικής και μυστηριακής της ζωής. Είναι ένας συνειδητός Ορθόδοξος Χριστιανός.
