Τον αγαπώ τώρα πάρα πολύ, αλλά όταν ήμουν μικρός, δεν αγαπούσα τον Χριστό και δεν Τον υπάκουα, απάντησε ο παππούς.
Μα παππού, εσύ μας είπες ότι πήγαινες τακτικά στο Κατηχητικό Σχολείο και μάλιστα μια χρονιά βραβεύτηκες, γιατί αποστήθισες εκατό στίχους από την Αγία Γραφή, είπε ο Φάνης.
Μάλιστα, συμφώνησε ο παππούς. Όμως, παρόλο που πήρα το βραβείο, η καρδιά μου ήταν γεμάτη με κακία. Και για να καταλάβετε τι εννοώ, θα σας διηγηθώ κάτι που έκανα, αφού πήρα το βραβείο, είπε ο παππούς, βήχοντας για να καθαρίσει ο λαιμός του.
Ένας συμμαθητής μου είχε ένα χιλιάρικο και μου είπε ότι ήθελε να αγοράσει με αυτό ένα δώρο για το μικρό αδελφό του που είχε τα γενέθλιά του. Ξέρετε λοιπόν εγώ τι του πρότεινα;
Του είπες να αγοράσει πολύχρωμα σοκολατάκια; ρώτησε η Καίτη. Όχι, λέει ο παππούς, του πρότεινα αντί να αγοράσει δώρο, να πάρει δυο χωνάκια παγωτό, ένα για μένα και ένα για κείνον.
Πω πω! Μα αυτό δεν είναι καθόλου καλό, είπε η Γεωργία απογοητευμένη.
Ναι, συμφώνησε ο παππούς και γι’ αυτό ο συμμαθητής μου που ήταν καλό παιδί δε συμφώνησε μαζί μου. Προτίμησε να κάνει το αδελφάκι του χαρούμενο.
Μπράβο είπαν τα παιδιά με ανακούφιση. Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ, συνέχισε ο παππούς. Στο διάλειμμα, έμεινα πίσω, έψαξα, βρήκα το χιλιάρικο και το πήρα.
Παππού γιατί το έκανες αυτό, ρώτησε η Καίτη. Κατάλαβε αυτός ότι το πήρες εσύ; Όχι, δεν το κατάλαβε κι εγώ δεν του το φανέρωσα. Ακόμα τον θυμάμαι που, αφού έψαξε να το βρει, γύρισε σπίτι του στενοχωρημένος, γιατί νόμισε ότι το έχασε και τώρα δεν μπορούσε να αγοράσει δώρο για το αδελφάκι του.
Δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό που μας λες παππού, είπε ο Φάνης. Πως μπόρεσες να κάνεις κάτι τέτοιο όταν είχες αποστηθίσει τόσα πολλά από το Λόγο του Θεού.
Προσέξετε λοιπόν παιδιά μου, είπε ο παππούς. Είναι δυνατόν κάποιος να εκκλησιάζεται τακτικά, να ξέρει και να διηγείται σε άλλους πολλές ιστορίες από την Αγία Γραφή και όμως να μην είναι πραγματικός Χριστιανός. Τέτοιος ήμουν και εγώ, ώσπου αργότερα κατάλαβα ότι δεν είναι αρκετό να ξέρεις για το Χριστό. Θα πρέπει να να Τον πιστεύεις κιόλας, να είναι και ο Σωτήρας σου και τότε θα σου δίνει τη δύναμη να κάνεις πράξη όλα όσα μαθαίνεις από την Αγία Γραφή.
Πώς όμως μπορώ να είμαι βέβαιος ότι είμαι Χριστιανός, ρώτησε ο Φάνης.
Να εξετάζεις πάντοτε τη ζωή σου, είπε ο παππούς, εάν συμφωνεί με το θέλημα του Θεού. Διαφορετικά ίσως να νομίζεις ότι είσαι Χριστιανός; ενώ η ζωή σου να αποδεικνύει το αντίθετο.
Δηλαδή παππού, αν κάνουμε καλές πράξεις, τότε είμαστε Χριστιανοί, είπαν τα παιδιά.
Όχι ακριβώς. Γινόμαστε Χριστιανοί όταν δεχόμαστε το Χριστό στη καρδιά μας και όταν πιστέψουμε στα λόγια Του. Τότε Εκείνος μας δίνει τη δύναμη να τα εφαρμόσουμε στη ζωή μας.
Η ιστορία αυτή λοιπόν μας διδάσκει ότι Χριστιανός δεν είναι εκείνος που λέει ή νομίζει ότι είναι Χριστιανός, αλλά αυτός που έχει το Χριστό στην καρδιά του και έτσι στη ζωή του φανερώνονται τα έργα του Χριστού. Στα λόγια του Θεού διαβάζουμε: «.να εξετάζετε τους εαυτούς σας, εάν έχετε πίστη, εφόσον ο Ιησούς Χριστός κατοικεί μέσα σας...» (Β΄ Κορινθίους 13:5).
